Into The Unknown (COMPLETED)

Chapter 8

Bluey's POV

I was just waving my hand sa papalayo nyang sasakyan until it disappeared into thin air. Nanlaki ang mga mata ko at agad na napatingin sa aking kamay na nakataas pa din sa ere. Bigla ko itong hinawakan tsaka ibinaba nang ma-realised ko ang aking ginagawa. Ngunit muli na naman akong napatingin sa daang tinahak nya, hindi ko malaman kung ano nga ba ang nangyayari sa akin pero bigla na lang akong napangiti nang maalala ko sya.

Her eyes, her smile, her voice, her face, her laugh, sad face and the way she move. I don't know,  but everything about her feel so familiar. Noong mga oras na kasama ko sya para akong nasa cloud 9. Everything seems so perfect, ang gaan at ang sarap sa pakiramdam. I feel at ease,  pansamantala kong nakalimutan ang lahat.

No I mean, I completely forgot everything. My fears,  confusion, all questions in my mind at lahat-lahat.  Feeling incomplete and lost,  I forget everything. Because in her touch, in her eyes,  in her voice and her presence?  She wipe all the worries away. I can't help it,  pero  iyon ang naramdaman ko habang kasama sya. I feel like home and complete. I can't deny it,  I am happy with her. Sounds crazy,  but yes. I am very happy.

But then I feel weird too habang kasama sya dahil there something between us na parang matagal na naming kilala ang isa't isa. Yung comfortable ako sa presence nya kahit na kaka-meet lang namin kagabi. Parang napakabilis nga eh, pero parang napakatagal na. Hindi ko maipaliwanag ng maayos dahil maging ako ay naguguluhan sa aking nararamdaman noong mga oras na kasama ko sya.

And the pain, sadness na naramdaman ko mula sa kanya. From the very beginning our eyes meet. Creepy and weird dahil hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang sakit at lungkot na naramdaman ko.

Flashback...

"I saw you crying doon sa lake. I can see how wounded you are,  I feel it in every sobs you do.  I can hear the pain in your pleading voice,  I didn't mean to be nosy. But I can't help it,  and I'm sorry about that"
Sabay  yuko ko,pagkatapos. Biglang nagkaroon ng dead air sa sobrang katahimikan. Narinig ko na Lang syang nagbuntong hininga atsaka nagsalita

"Kasi there was someone who left me without words. Kaya naman nakita mo ako sa ganoong sitwasyon" pahayag nya sabay tingin sa Akin na napatingin din.

"Sino naman ang tangang tao na yun na nang-iwan sa katulad mo?" Galita- galitan kong turan sa kanya. Natawa sya ng mahina na kinasimangot lang ko Lang dahil bigla na Lang syang natawa eh wala naman akong sinabi na nakakatawa

"Bakit ka tumatawa? May nakakatawa ba sa sinabi ko?" Tanong ko sa kanya na mabilis nya din namang sinagot ng pag-iling