Into The Unknown (COMPLETED)

Chapter 51

who I really am? Sino ba talaga ako at ano ang tunay kong pagkatao? Who is this people? Ano ba talaga ang nakaraan ko? Ang mga nakaraan na pakiramdam ko ay pilit nilang itinatago sa akin.

I was just silently looking outside the window while waiting the rain to stop. Hanggang ngayon ay hindi pa rin tumitigil ang ulan, kaya hindi ko pa magawang bumaba ng Zane's Tierras. It's too dangerous, the path is too slippeey it might cause accident to whoever try to come here.

"Bluey, naririnig mo ba ako?" Napalingon naman ako sa walkie-talkie na nakapatong sa ibabaw ng lamesa, nilapitan ko kaagad iyon. Napatingin ako kay Zember tahimik lang syang nagbabasa. Pinagmasdan ko syang muli.

Napahawak ako sa aking kaliwang dibdib dahil sa bilis ng tibok nito. Ngunit napakasarap sa pakiramdam, napakagaan ng pakiramdam ko sa batang ito na syang tumatawag sa akin ng Dada. Kaya naman mas maraming  katanungan ang umusbong sa aking isipan dahil sa pagdating ng misteryosong bata na ito.

I was thinking kung pinagti-tripan lang ba ako ng batang ito, ngunit naisip ko din na kung sakali mang oo paano nya nalaman ang tungkol kay Amber. At yung mga bagay na ginawa nya, katulad yung painting na hindi ko natapos, pero pinagpatuloy at  tinapos nya tila ba magkadugtong ang aming isipan. Dahil kung ano ang nasa isip ko ay syang-sya nang matapos nya, tila ba nakita nya na rin ito. Kaya naman nagdududa ako na hindi lamang iyon coincidence. Hindi lamang magkataon, marahil ay mas malalim pang dahilan na syang mag-ga-guide sa akin patungo sa mga kasagutang matagal ko nang hinahanap.

"You know Dada, staring is rude" napakurap naman ako sa sinabi nya, tsaka nya ako tiningnan. Nakataas ang isa nyang kilay, napangiti ako dahil may isang tao akong naaalala sa body language nya. May mga body language din sya na tulad ng sa akin. Tulad ng pamumula ng kanyang pisnge at tenga kapag nahihiya o ano.

"Oh! I'm sorry for being rude baby. I just can't stop staring at this little angel in front of me" puno ng lambing kong turan sa kanya tsaka ngumiti. Mas lalo akong napangiti nang makita ko ang pamumula ng mukha nya at ng tenga.

"Bluey! Naririnig mo ba ako?" Agaw atensyon ni Kuya Omeng. Nginitian ko lang muli  si Zember tsaka itinaas ang walkie-talkie sa harapan nya. Tumango lang naman sya tsaka ibinalik ang atensyon nya sa kanyang binabasa. She seems so focused sa pagbabasa, napa-iling ako dahil ganong-ganon ako kapag may bagay na nakakuha ng atensyon ko.

She's reading Heaven's Edge by Romesh Gunesekera. It's a very captivating book, it has a lot of interesting things. The writing technique is very unique and genuine. When I'm reading this book, I can't stop my eyes and my finger flipping the pages.

It's the first book I read since I woked up, but it feels like it doesn't. It feels like I already read this book, because the feelings from that books is very familiar. It touches my heart, every words written on that book contains  full and pure emotion. And I love reading it all over again.

This novel is about a man whose looking for the unknown places, a place he was once dream. But because of the war his dream place is impossible to be found. Until she meet a woman, a woman who try to fight and protect her paradise. A strong and beautiful woman na syang tumupad sa pangarap nyang paraiso habang nasa piling ng isa't isa kung saan naghahari ang kanilang pagmamahal. But it turn out to something they didn't expect. It makes me sad, because somehow I can feel that I can relates to them. I was like him and her, whose trying to find my own place. The heaven's edge na I was once in.

"Yes kuya Omeng. Naririnig kita? Anong balita dyan sa baba?" Tanong ko kay Kuya Omeng nang makalayo na ako kay Zember na busy sa pagbabasa

"Her family is waiting for her" nagulat naman ako sa sinabi ni Kuya Omeng