İKİDE AŞK

Bölüm Otuz Dokuz 2/2

Herkese selam! Otuz dokuzuncu bölümün ikinci partı ile karşınızdayım. Eksik yazıp içimde kalmasını istemediğim için biraz hızlı ve bol geçişli bir bölüm oldu. Ama ben yazarken resmen dolu gözlerim ve yüzümdeki kocaman gülümseme ile yazdım. Veee bolca Ateşini Yolla Bana dinledim. Fazla uzatmak istemiyorum, bölüm sonunda görüşmek üzere. Keyifli okumalar!

Son bir.

İkide Aşk- Bölüm Otuz Dokuz 2/2: Şampiyon

Mayıs 2024- İstanbul

İnsan ne yaşayacağını bilemezdi. Geleceği hep belirsizlik içinde olur, kendine hep farklı kombinasyonlarda bir gelecek yaratmaya çalışırdı. Tabi bu konuda kimse hiçbir zaman başarılı olmazdı çünkü hayat kendi isteklerini yaşatırdı.

Ben hayatın bana yaşattıklarından memnundum. Çünkü hayal edemeyeceğim kadar güzel bir yerde, hayallerini kurduğum kişiyle birlikteydim. İleride dönüp baktığımda, bu yaşlarımda ne adar aşık ve mutlu olduğumu görebilecektim yani. 

Yüzüme kapatıcımı sürerken içimin içime sığmadığını hissediyordum. Kalbim göğüs kafesimin içinden kaçmak istercesine hızlı çarpıyordu. Midemdeki kasılmalar beni asla bırakmıyor, damarlarımda büyük bir heyecanın dolandığını hissediyordum. Korkunun da... Ama korku hissi şu anda düşünmek istediğim en şeydi. Korkarsam, başımıza gelirdi. O yüzden pozitif basmam ve ortada bir kupa varda Beşiktaş talibi değil sahibidir demem gerekliydi.

Koca bir sezonun sonuna gelmiştik. Sezon başlamadan kötü bir durumdaydık. Edilemeyen transferler, yenilen transfer çalımları, yönetim ve taraftar arasında asla bitmeyen gerginlik, yönetimin asla istifa etmemesi... Sezon başladığında da bu kötü durum bir şekilde devam ediyordu ancak Beşiktaş sahada asla savaşmayı bırakmıyordu. Beşiktaş'ın bu mücadelesi, takımı ve taraftarı birbirine sıkıca sarmalamıştı. Kötü başlayan sezon, en iyi şekilde devam etmişti. 

2021- 2022 sezonundan sonra kaybedilen aile ortamı yeniden kazanılmış, her maçın ardından Beşiktaş sahadan galibiyetler ile ayrılmıştı. Hepimizin aklında tek bir şey vardı: Şampiyonluk.

Ve o gün, tam olarak bu gündü.

Sezonun son maçında, Beşiktaş stadından Fenerbahçe ile karşı karşıya gelecektik. Puan durumları eşitti ve kazananı yine averaj belirleyecekti. Bu maça herkes çok hazırdı. Takımda büyük bir heyecan vardı. Herkes bu akşamın sonunda şampiyonluğun yaşanacağından çok emindi, kimse aksini düşünmüyordu. 

Gözlerime maskaramı düzgünce sürerken, odamın içine girdi. Kendini yatağıma attı ve bana doğru döndü. "Niye hazır değilsin?" dedim kirpiklerimle ilgilenmeyi kısa bir an bırakırken. "Ay Dize..." diyerek mırıldandı heyecanla. O da benim kadar heyecanlıydı. Çünkü ikimiz de bugünü çok beklemiştik. "Ellerim titriyor heyecandan, sakinleştiremiyorum kendimi."

"Tamam." dedim onun bu haline gülerken. "Makyajımı bitireyim, yaparım makyajını."

Ondan onay hareketi aldıktan sonra hızlıca makyajıma devam ettim. Kısa bir süre makyajımı bitirmiş ve Deniz'in önüne geçip günlük bir makyaj yapmıştım. O gittikten sonra ise hızlıca üzerimi giyinmiştim.

Şenol Hoca takımı sıkı bir kampa aldığı ve tesiste minimum insan bulundurduğu için Taha ile birkaç gündür görüşemiyor, sadece telefon ile kısa sürelerde konuşuyorduk. Hem onu çok özlemiştim hem de yanında olup heyecanını törpülemek istiyordum.