[4 Nisan 2022]
Hayat çok garip.
Son zamanlarda Tuğrul'un düşündüğü tek şey buydu. Kardeşlerinin kaldığı evden Alper'in evine doğru giderkende bunu düşünüyordu.
Yeni bir ev bulmuştu. Taşınma işlerini halletmeyi ikizlere bırakmıştı. Büyürken onları ne kadar az gördüğünü düşününce kendisini babası gibi hissediyordu. Onu görmeyelide yıllar olmuştu.
Annesinin başka bir adamla evlendiğini ve bir çocuk yaptığını biliyordu. Daha gençken bir kere onu görmeye gitmiş üvey kardeşiyle vakit geçirmişti. Cici babası evlendiği kadının sekiz tane daha çocuğu olduğunu bilmiyor olacak ki annesi Tuğrul'u o adamla tanıştırmamıştı. O zamandan beri annesiyle görüşmemişti.
Babasının nerede olduğuysa tam bir gizemdi. Bir akşam Tuğrul'a saçma bir sorumluluk bilinci konuşması yapıp gitmiş ve bir daha geri dönmemişti. O konuşmayı yaparken Tuğrul babasının evi terk edeceğini fark etmişti ama onu durdurmayı aklından bile geçirmemişti.
Başa çıkabileceğini düşünmüştü. Başaramamıştı. Şimdi olsa babasına biraz daha kalması için yalvarırdı.
Zili çaldığında Alper gülümseyerek kapıyı açtı "Nerede kaldın? Barış tüm kolayı içmek üzere." Dedi.
Tuğrul gülerek eve girdi ve ayakkabılarını çıkarırken "Biraz daha almam iyi olmuş o zaman." Dedi.
Alper'e elindeki poşeti verip salona geçti. Koltukta tepe taklak uzanmış Barış'a baktı "Naber?" Dedi.
Barış koltuğun yaslanma yerine koyduğu ayaklarını üst üste koyup "Bu şekilde dururken kola içmeyi başardım." Dedi, Tuğrum alaycı bir tavırla "Nobel ödülünün bu yılki sahibi belli." Dedi.
"Nobel ödülü mü? Aslında iyi fikir. Belki kazanmayı denemeliyim."
"Seni destekliyorum."
Koltuğa otururken mutfaktan homurdanarak çıkan Atlas telefonuna bakarken sehpanın kenarına çarpıp bir küfür savurdu.
Barış hızla ona dönüp "Hop bi sakin ol noluyor?" Dedi.
Atlas belini tutup acıyla inledi "Az önce sekreterimi kovdum." Dedi.
Tuğrul tek kaşını kaldırıp "Neden?" Dedi.
Atlas sinirli bir nefes verip "Bana sürekli 'babanız olsa şöyle yapardı' 'babanız olsa böyle yapardı diyip duruyordu. Ayrıca bu akşam olacak aile yemeğini bana şimdi haber veriyor." Dedi.
Barış'ın gözleri şaşkınlıkla açıldı koltuktan kalkmaya çalışırken dengesi kaybedip yere düştü. Hızla doğruldu "Katılman gereken bir aile yemeğin mi var?!" Dedi.
Atlas duraksadı "Evet ve şimdi gidip en az bir saat orada olmam gerekecek." Dedi.
Barış ayağa kalkıp gülümsedi "Bu ailenle tanışmak için çok iyi bir fırsat." Dedi.
Atlas afalladı "Ah ben hiç böyle düşünmedim." Dedi.
Alper salona girip birbirine salak gibi sırıtan ikiliye kaşlarını çatarak baktı ve Tuğrul'a döndü "Neler oluyor?" Dedi.
Tuğrul gülüp "Bizim flim gecesi yaş. Atlas'ın aile yemeği varmış. Bu iki salak muhtemelen oraya gidecek." Dedi.
Alper kaşlarını kaldırdı "Ah." Dedi "Kısır yapmıştım."
****
Atlas, Barış'ın yakalarını düzeltirlen Barış bir türlü şekil almayan dalgalı kumrallarını geriye itti. Kaşlarını çatıp "Saçlarımı toplamalıydım." Dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hatırla Beni [gay]
RandomBarış yıllar sonra çocukluğunun geçtiği mahalleye döner ve burda eski arkadaşları ve çocukluk aşkıyla yüzleşir. Bu yüzleşme hem iğrenç gerçekleri hemde güzel hatıraları gün ışığına çıkarır +18