(Smut var.)
Geçmişin den kaçmak için ülke değiştirip bir kasabaya yerleşen Alya ve onu gölgesi gibi izleyen gizemli bir adam. Güçlü, zeki, kurnaz ve herkese diz çöktürecek bir kişiliğe sahip. Tüm kadınların sahip olmak isteyeceği bir adam en ünlü m...
KADERİN SON OYNU YAPILMIŞTIR. ŞAH MAT KLAUS MORGAN.
Kader ve seçimler arasında ince bir çizgi vardır. Kaderi değiştiremezsin. Ama seçimler senin elindedir.
Seçtiğin yol ya iyidir yada kötü.
Ya seviyorsun yada sevmiyorsun.
Ya aşıksın ya değilsin.
Ya varsın ya yoksun.
Ben kötü kişiliğimi değiştirmiştim. Sevdim. Aşık oldum ve hep de vardım.
Ama beni kötü olmaya zorladılar. İyiliğimi suistimal edip kapana kısılmış bir kedi yavrusu gibi pençelerimi çıkarmamı istediler.
Ben de yaptım....
Kapının arkasındaki uğultu sesleri, adım attıkça yükseldi. Ünlüler. İş adamları. Asiller. Yer altı mafyaları. Ve Varisler.. Hepsi planıma bir göz daha olmak için toplandıklarının farkında değillerdi.
Kapının arkasında bekledim. Önümde mankenler vardı. Tam on tane manken. Birisi Siyah elbise giymiş birisi beyaz. Arka arkaya dizilmişler di. En arkada ben vardım.
Gazeteciler salonun her yerinde yerlerini almışlardı. Bu gece tüm kanallar sadece bir ismi haykıracaktı. Alya Drive Baloda vuruldu...
Büyük haber ve büyük vurgun du gazeteciler için. Babamın sesini duydum.
"Saygı değer konuklarım, hepiniz beni kırmayıp davete geldiğiniz için teşekkür ediyorum. Son bir gösteri kaldı. Siyah Beyaz temalı bir defile. Büyük bir sessizlik rica ediyorum. Hayatınızda göreceğiniz en paha biçilemez an bu olacak."
Sırtımı dikleştirip çenemi kaldırdım. Büyük an geldi. Klaus'tan sonunda intikam alacaktım. Herşey onun içindi. Tüm bu safsatalar... Hazırlıklar.. Hepsi onun acısının bir parçasıydı. Benim acımın şehvetli oyunu...
On ay onsuz yaşayabildim. Güzel gözlerini görmeyeli uzun zaman olmuştu. Ya dudakları... Sert ve yumuşak. Onlarıda özlediğimi fark ettim.
Bakışları... İçimi ısıtan sıcak nefesi... Tenimde arsızca gezen soğuk parmakları....
Her zerresini özledim... Siyahıyla birlikte her detayını...
Kapılar açıldı. Kalbim hızlı hızlı atmaya başladı. Bir.. İki.. Üç...
Nefes alış verişim düzensizce dudaklarımın arasında dışarıya çıktı. Ellerim ile elbisemin yanlarını tuttum.
Dört.. Beş.. Altı...
Başımdaki acının artmaması ve beni küçük düşürmemesi için tanrıya dua ettim.
Yedi.. Sekiz.. Dokuz...
Yapabilirdim. Karşısında durabilirdim.. Acaba nasıldı? Uzun zamandan sonra onu görecektim.. Cesaretim kırılır mıydı? Tekrar gözlerine bakabilir miydim?
On..
Önümdeki son kadın da gidince bir iki saniyeliğine gözlerimi yumdum. Damarlarımdaki kan adrenalin ile doldu... Yüzümdeki maskeyi sıkıca kavradım.
Onbir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
