İtalyan Mafyası (+18)

🌊|18

"Evet yaşıyor, ben sana demiştim." Rana'nın sevinçli sesi kulaklarıma ulaştı. Koridordan koşarak gelen Batu ile göz göze geldik. Onun da yüzünde güller açıyordu.

"Ölmedi!" Batu yanıma geldiğinde ona da sarıldım "Evet ölmedi!"

Doktor aramıza girerek "Şimdi Korhan bey yoğun bakıma alınacak. Üç gün orada müşahede altında kaldıktan sonra normal odaya geçirilecek." dedi.

Kafamı salladım ve Batu'dan ayrıldım.

🌬

Pera'nın Günlüğünden

17 Kasım 2023

Korhan yoğun bakım odasına geçirilirken onu görememiştim ama şu an aramızda sadece bir cam vardı. Kireç rengini almış yüzü ve yavaş nefeslerini izliyordum. Ona dokunmak, sarılmak, öpmek istiyordum ama aramızdaki cam engeldi.

Canının çok yandığının farkındaydım çünkü nefes alırken kaşlarını çatıyordu.

Doktor yarına kadar uyanmaz demişti. Yanına da ancak 2 gün sonra girebilirmişim.

Fark ettiğim bir şey var bu süreçte. Ben Korhan'a gerçekten aşık olmuştum. Onun canının yanması benim canımı kat kat daha fazla yakıyordu.

Ona dokunmak, gözlerine bakmak bile bana huzur veriyordu.

Telefonumdaki notlar kısmına içimi dökmek iyi geliyordu. Biraz önce de bana iyi geleni yapmıştım.

Ağlayacağımı fark ettiğimde hemen telefonu kapattım ve cebime koydum. Oturduğum koltuktan kalkıp cama yaklaştım. Korhan hala acılı acılı nefes alıyordu.

"Batu," Baygın gözlerle bana baktı "Hı?"

"Biraz uyu istersen, ben buradayım zaten." Aslında başka bir şey söyleyecektim ama artık çok çocukça davrandığımı fark ettim.

"Valla çok iyi olur, ama bir şey olursa hemen uyandır beni." Kafamı salladım ve başımı tekrar cama çevirdim.

Solunum cihazına bağlıydı ve kalp atışları çok yavaştı. Normalmiş bu çünkü kalbi çok yorgun düşmüş.

🌬

Ertesi sabah gözlerimi sert sandalyede açtım. Gözlerimi açar açmaz koltuktan fırladım ve cama yanaştım. Hala bir hareketlilik yoktu. Uyanmamıştı.

Gözlerimi çevirip etrafa baktım. Batu ileride doktorla konuşuyordu. Hemen yanlarına yürümeye başladım.

"Şu an baktığımızda her şey gayet normal. Bu kadar uyuması verdiğimiz ağrı kesicilerden dolayı. Yoksa ağrıdan gözlerini bile açamaz." Doktorun kendinden emin sesi kulaklarımı doldurdu. Göz göze geldiğimizde dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı aşağı yukarı salladım.

"Onun yanına girebilir miyim?" Batu konuşmadan atıldım.

"Yani... Pek iyi olmaz ama halinize baktığımda harap haldesiniz. Gerekli kıyafetler ile girebilirsiniz."

Hemen gözlerimi şaşkınlıkla açtım ve çığlık atarcasına "Gerçekten mi?" dedim. Doktor gülerek kafasını salladı.