Ünlü İtalyan mafyası Korhan Kumludağ, yıllardır aradığı aşkını rüyasında görür.
Rüyasındaki kızı yıllarca arar ve sonunda bulur; Pera Adıgüzel.
Hayatını sefalet içinde sürdüren Pera'ya kafayı takan Korhan onu elde edebilmek için çabalar ve bir yol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her şeydi, hiç olmayı seçti."
🌬
"Ne kalp krizi mi geçirmiş?" Korhan'ın endişeli sesi beni korkutmaya başlamıştı. Elindeki telefonu yere düşürdü. Kendisi de düşeceği sırada yanındaki tezgahı tuttu.
"Korhan, noldu?" Korkarak ayağa kalktım ve yavaş adımlarla yanına vardım. Gözleri kızarmıştı.
"Karsu..." dedi güçlükle yutkunarak.
"Nolmuş ona?"
"Ölmüş." dedi ve kızaran gözü doldu.
Elimi ağzıma götürdüm ve şaşkınlıkla gözlerimi açtım.
Ellerinin yumruk olduğunu ve bakışlarının sertleştiğini izledim. Hızla yanımdan bir kurşun gibi geçti ve mutfaktan çıktı. Arkasından gitmek istedim ama korkum buna izin vermiyordu.
Birkaç dakikalık bi süreden sonra merdivenlerden de aynı hızla indiğini duydum. Kapı bütün evi inletecek derecede çarptığında kalbim de onunla birlikte sarsıntıyı hissetti.
🌬
İlahi bakış açısı
Gerardo sıktığı çenesi ve kaşlarıyla göz yaşlarına bariyer kuruyordu. O şu an ağlayamazdı. İntikam alana dek bir yaş bile akmayacaktı.
Bindiği arabasını Castelli hastanesine sürdü. Tabi ki de Karsu'nun otopsisinde bir oyun yapılabilmesi için onu kendi hastaneleri götürecekti Federico ve Diana.
Arabadaki sigara paketini çıkardı ve camı açarak bir dal yaktı.
Her çektiği dumanda yapacağı işkenceleri düşünüyordu.
Karsu'nun ölümü onun için beklediği bir şeydi ama bu kadar hızlı beklemiyordu.
Yılmaz'ı hızla aradı. Telefonu açar açmaz tek nefeste "Castelli hastanesine gel." dedi.
"Abi, noldu? Pera Hanım'a mı bir şey oldu?"
Gerardo içine derin bir nefes çekti ve sızlayan burnuna inat konuştu "Karsu," dedi. Gözleri dolmuştu. "Ölmüş." Daha fazla şey duymak istemediği için telefonu suratına kapattı.
Hastaneye vardığında dışarıda bir ölüm sessizliği vardı. Bu sesten rahatsız oluyordu. Sessizliğin sesini dinlemek ona her zaman ağır gelmişti. Bunu abisi ve babası öldüğünde daha iyi anlamıştı. Şimdi tekrar anlayacaktı çünkü uğruna canından bile feda edebileceği annesi ölmüştü.
