İtalyan Mafyası (+18)

🌊|30

Keyifli okumalar!

Doktorun sözleriyle dumura uğramıştım. Kaşlarımı çattım. "N-ne bebeği?"

"Bilmiyor muydunuz?"

"Hayır." İçimdeki his tarif edilemezdi. Şaşkınlık içinde Korhan'a baktım.

Onun bir oyunu olabilirdi. Ama gözlerindeki şaşkınlık benimkiyle aynıydı.

"Tebrik ederim. Üç haftalık bir bebeğiniz var." Dilimiz tutulmuşcasına sustuk. Doktor, Korhan ile aramızdaki soğuk havayı algılayınca yavaşça odadan çıktı.

"Bebek?" dedi Korhan hem sevinç hem de şaşkınlıkla.

Aynı şaşkınlık bende de vardı. Ne yapacağımı bilemiyordum.

Elimi karnımın üzerine koydum. İçinde benden bir parça vardı. Ama Korhan'dan da bir parça vardı. Ve ben onun olduğu hiçbir şeyi istemiyordum.

"İstemiyorum." dedim sadece gözlerim dolu bir şekilde.

Korhan'ın sert bakışları beni buldu.

"Ne demek istemiyorum? Bu bebek ikimizin. Sen şu an bizim bebeğimizi taşıyorsun."

"İstemiyorsam istemiyorumdur. Çok bebek istiyorsan Rana'dan bir tane yapabilirsin."

"Pera! Rana'yla seni aldatmadım." Bağırarak ayağa kalktı. Gözlerimi devirdim. Yine açıklamasız savunmalarını dinleyecektim.

Ben de ayağa kalktım. "O zaman o görüntüler ne Korhan? Videoda mı yalan söylüyor?" Karşısına dikilerek gözlerinin içine baktım.

"Seni korumam gerekti. Ve bunu bir oyunla yaptım. Çünkü yanımda durmak isteyecektin. Video farklı görüntülerden oluşuyor. Sana kanıtlayacağım. Sadece seni korumak istemiştim." İnanmak çok istiyordum. Çünkü onun bana ihanet etmesinin ne kadar saçma olacağını biliyordum. Fakat Rana'nın Korhan'a bakışları her şeyi değiştiriyordu.

"İnanmıyorum ve inanmayacağım da." dediğimde çenesini sıktı ve ellerini yumruk yaptı.

"Rana'nın bakışlarına karşılık verdin. Sonra da bana böyle bir yalan uydurdun. İnanmıyorum." dedim tekrardan.

"Bana böyle bakan gözler varken, başkalarının bakışlarına karşılık vermem." dedi beni dudağıma yapıştı.

Geri çekilmeye çalışırken o beni daha çok kendine çekiyordu. Ben ona karşılık vermezken o beni öpmeye ısrarla devam ediyordu.

"Karşılık ver bana!" dedi ve geri çekildi.

Elimi kaldırarak yüzüne elimi çarparak tokat attım öfkeyle "Karnımda bebeğini de, yanımda seni de istemiyorum! Defol git hayatımdan!"

Başı sola döndü ve burnundan nefes aldı.

Arkama bakmadan odadan çıkmaya yeltendim.

"Gidemezsin, bırakmayacağım seni."

Kolumu tutarak beni durdurmaya çalıştı. "Korhan, bırak beni."

"Karnında bebeğimizi taşıyorsun."

"Birkaç gün içinde taşımayacağım."

"O fikri aklından çıkar. Benim iznim olmadığı sürece asla bebeği aldıramayacaksın. Ve ben de hiçbir zamasn izin vermeyeceğim."

Ona cevap verme gereksinimi duymadan hızlı adımlarla hastaneden çıktım.

Hastanenin önündeki taksiye bindim.

"Otogara." dedim ve alnımı sıvazladım. Ne yapacaktım?

Bana ait olan bir parçayı aldıramazdım. Onu doğurmak istiyordum. Katil olamazdım. Hem o masumdu. Bizim günahımızın bedelini ona ödettiremezdik.