İtalyan Mafyası (+18)

🌊|23

Selamlar! Keyifli okumalar efenim💖

🎶Tek Başına-Ayten Alpman

Tek başına başladığım gerçek hayatta tek başına devam ediyordum.

Zaten ben sevilmeyi bile başaramayacak kadar aptal bir kızdım. Kadın bile olamamıştım.

Sadece bir kızdan ibarettim. Korhan belki de beni sevmemişti bile. Sadece oyun oynamıştı. Ama neden? Ben onu sevmiştim. Çağ'dan sonra başıma gelen en güzel şeydi. Tanrının bizi bir araya getirdiğini düşünmüştüm.

Fakat hiçbir zaman öyle değilmiş.

Gözlerimdeki yaşlar yanağıma damlarken nereye gittiğimi bile bilmeden koşuyordum. O lanet evden ne kadar uzaklaşırsam o kadar kârdı. Hava zaten apaydınlıktı güneş daha yeni doğmuştu.

Birine ihtiyacım vardı çünkü 5 kuruş bile param yoktu. Telefonumu bile Korhan almıştı. Neyse zamanı gelince onu da öderiz. Şimdi düşünmem gereken daha önemli şeyler vardı.

Arkamı döndüğümde evi artık göremiyordum. Saate baktığımda sekiz buçuk olduğunu gördüm. Bir buçuk saattir nasıl koşuyordum?

Durduğumda yorulduğumu fark edebilmiştim.

Ellerimi dizlerimin üzerine koyarak soluk aldım. Sonra aklıma biri geldi.

Hemen numarasını tuşladım. Matematik hafızam oldukça geniş olduğu için herkesin numarasını ezbere biliyordum.

Telefon 3 kere çaldı. Ağlayacak gibi olduğum sırada tam telefonu kapatıyordum ki olgun ve kalın sesli erkek telefonu açtı.

"Alo, Onur!" Gereksiz yüksek sesle konuştum.

"Alo, kimsiniz?" Uykulu sesi kulaklarıma çalınırken resmen mutluluktan ağlayacaktım.

"Benim ben! Pera." dedim sevinçle.

Onur mırıldandı "Bir sorun mu var? İyi misin? Sen beni aramazdın."

Çabucak bir yalan uydurmalıydım. İki saniyelik bir sessizlik oldu.

"Onur çok kötü şeyler oldu. Ev arkadaşım beni sokağa attı. Ve eşyalarım bile yok! Cebimde on lira yok. Kuzen, yardıma ihtiyacım var."

"Ne? Evden mi atıldın?"

"Onur soru sorma ya lütfen bir şeyler yap. Ben sonrasında sana misliyle ödeyeceğim zaten."

"Tamam, bi sakin ol. İbanını at. Sen neredesin şu an?"

"Konum atsam?"

"Olur at. Ben gelip alayım o zaman seni. Birkaç gün bende kalırsın."

"Olur! Olur, çok iyi olur."

"Pera, sessiz kulağım..."

"Of tamam çabuk gel. Kurda kuşa yem etme beni."

"Kapatt!" diye bağırdığında telefonu yüzüme kapattı. Neyse en azından sokakta kalmayacaktım. Yaşa sen kuzen be!

Hemen konumu attım. Neyse ki internetim çekiyordu.