İtalyan Mafyası (+18)

🌊|32

Keyifli okumalar!

"Ne kendine ne de ona zarar gelmeyecek Pera. Her şeyi ben halledeceğim."

"Neden peki? Korkuyor musun?" Derin bir nefes aldı ve cevap vermedi.

Cevap vermediği için kollarımı önümde bağlayıp kafamı cama yasladım.

"Zamana ihtiyacım var sadece."

"Bana anlatmadığın sürece ben bunların altında hep bir şeyler arayacağım Korhan. Bundan emin ol."

"Tamam diyorum ya anlatacağım. Ama önce sen bi sakinleş."

"Sus, sus bana sakinleş deme. Son üç-dört aydır başıma gelmeyen şey kalmadı. Ben ne güzel-" Telefonumun çalmasıyla sustum.

Ayla'nın annesi Suna Hanım arıyordu. Boğazımı temizleyerek açtım telefonu "Alo,"

"Alo, Pera Hanım nasılsınız iyi misiniz?"

"Sağ olun iyiyim. Sizler nasılsınız?"

"Biz de iyiyiz. Ya bugün Ayla ile dersiniz vardı. Biz de size bir şey oldu sandık. Sanırım unuttunuz dersi." Elimi alnıma vurarak dişimi sıktım. Unutmuştum tabi ki de!

"Kusura bakmayın Suna Hanım, dersi unutmadım. Acil bir cenazemiz çıkmıştı. Sizi arayamadım o telaşenin arasında."

"Aa, başınız sağ olsun. Sıkıntı yok bizim için. Ne zaman kendinizi iyi hissederseniz o zaman devam ederiz derslere."

"Tamam, tamam öyle yapalım artık."

"İyi günler o zaman."

"İyi günler." dedim ve telefonu oflayarak kapattım. Kendi salaklığıma kızıyordum. İşimi bile unutmuştum.

"Ne oldu?"

"Özel ders verdiğim bi kız vardı. Unuttum dersimizin olduğunu."

"Yüzün çok sararmış. En son ne zaman yemek yedin?"

"Dün falan sanırım."

Kafasını bana çevirerek baktı "Delirdin mi sen?"

"Alışkınım ben uzun saatler aç kalmaya."

"Alışkınım diye bir şey mi varmış? Bayılacaksın biraz sonra."

"Sağlığımı çok düşünüyorsun ya..." Gözlerimi devirerek fısıldadım.

"Düşünmesem bunlar olmazdı. Emin ol."

"Ne demezsin."

"Şu anda seninle tartışmak istemiyorum. Çünkü seni yeterince yoruldum zaten..."

Cevap vermedim ve yolu seyretmeye başladım. Gözlerimden akıp giden yolu seyretmek beni rahatlatıyordu.

Kafamı cama yasladım ve gözlerimi kapattım.

🌬

Karnımda hissettiğim sıcak elle kıpırdadım. Gözlerimi açtığımdımda Korhan'ın kolları arasında bir otel odasındaydım.

Korhan'dan ayrılmaya çalıştığım sırada uzun kirpikleri arasına saklanan sarı harelerini açtı. "Lütfen biraz sarılayım sana. Kokunu özledim."

"Ben özlemedim." Yalan söylemek zordu. Onun canını yakmak da kolay değildi. Ama kendime hakim olamıyordum. O benim bunca zamandır canımı yakarken ben onu öyleyece affedemezdim.