İtalyan Mafyası (+18)

🌊|40

Keyifli okumalar!

Kardelen'le yaklaşık 1 saat konuştuktan sonra birlikte yemek hazırlamış ardından masaya oturmuştuk.

Hiçbir şey yemek istemesem de benim hamile olduğumu ve yemem gerektiğini söyleyip durmuştu. Ben de onu kırmamak için bir şeyler atıştırmıştım.

Şimdi ise koltuğa oturmuş televizyondaki saçma sapan programı izliyormuş gibi yapıyorduk ama ikimizin de beynindekiler susmuyor gibiydi. Benim kafam sürekli Korhan'daydı. Yemek yemiş miydi? Ya da uyku girmiş miydi gözüne?

Sanırsam bana verdikleri ilaçtan dolayı sürekli uyuyordum.

Dizime yatan Paskal'ın kafasını okşarken televizyonun köşesine dalmış beynimdekileri süpürmeye çalışıp duruyordum.

Onu yarın göreceğim için heyecanlıydım ama bir yandan da korkuyordum. Tekrar elimden kayıp gidecekti. Onu belki de 1 dakika görecektim.

Kardelen "Kapıdaki esmer çocuk sence de garip değil mi?" dedi birden ortamdaki sessizliği bozarken.

Hemen kafamı salladım "Evet çok değişik bakıyor. Sanki her an birini öldürebilme potansiyeli varmış gibi."

"Batu'ya söyleyeyim değiştirsin şu adamı." Onaylarcasına mırıldandım.

Paskal, Batu'nun ismini duyduğunda havlamaya başladığında gülümsedim.

"Sakin ol oğlum." diyip kafasını sevdim ve patisine bir öpücük kondurdum. Bir anda nasıl bu kadar yakın olduğumuz hakkında bir fikrim yoktu.

"Korhan ne yapıyordur acaba şimdi?" Nefesimi derince verdim.

"Seni düşünüyordur ne olacak. Oradan illa ki çıkacağını biliyor ama onun canını acıtan şey seninle ayrı kalmak." dediğinde istemsizce gülümsedim. Avcumun içine bir damla yaş düştüğünde ağladığımı fark ettim. Paskal hemen ön patilerinin üstünde durup gözyaşlarımı yalamaya başladığında minik bir çığlık attım.

"Paskal, sakin ol." desem de ağlamama izin vermemek için yapıyor gibiydi.

"Tamam, tamam ağlamıyorum." dedim ve tişörtüme yüzümü sildim.

Korhan'dan

Oturduğum sikik demir parçasına avcumun içini vururken Pera'mın ağlarken ki gözleri gözlerimden gitmiyordu. Kokusu hâlen burnumdaydı.

Şu an ne yaptığını bilememek, ona dokunamamak ve sesini duyamamak canımı fazlasıyla acıtıyordu. Çok fazla fiziksel acı görmüştüm ama hiçbiri Pera'dan ayrı kalmak kadar acıtmamıştı.

Kalbime giren mermilerin acısını şimdi hissediyordum. Kalbimde bir boşluk vardı; Pera.

Küçük, soğuk ve gri nezarethanede olmak canımı iyice sıkmaya başlamıştı. Pera'yı düşünmekten plan uyduramıyordum.

Evde bulunan uyuşturucuyu kendimin kullandığını söylemiştim. Baskın haberini sabahtan aldığım için uyuşturucuyu gün boyu kullanmıştım. Paralar sorun çıkaracak miktarda değildi. Fakat silahlar büyük bir dert açmıştı başıma.

Yapılan toplu bakınla birçok ortağım olan yeraltı adamları da içeri alınmıştı. Hiçbiri serbest bırakılmamıştı. Ben de dahil.