Ünlü İtalyan mafyası Korhan Kumludağ, yıllardır aradığı aşkını rüyasında görür.
Rüyasındaki kızı yıllarca arar ve sonunda bulur; Pera Adıgüzel.
Hayatını sefalet içinde sürdüren Pera'ya kafayı takan Korhan onu elde edebilmek için çabalar ve bir yol...
Selamlar! Öncelikle bir açıklama yapmak istedim. Yaklaşık 1 aydır falan yoktum biliyorsunuz. Bunun sebebi Yks'ydi. Pek istediğim gibi olmadı. Ben de herkes gibi üzüldüm tabi. Hatta baya baya üzüldüm. Depresyon falan derken bi baktım 1 ay geçmiş. Yani kısaca kendime bi kafa izni verdim gibi oldu. Yazmayı da, bu evreni de çok özledim. Hadi bakalım niyet ettim düzenli bölüm atmaya :))
(Uzun zaman oldu bir öncekibölümüokursanız iyi olur...)
Keyifli okumalar!
____________________________________
"Sen bir yıldızsın, zifirin bile örtemediği."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌬
Koşuyordum, arkama bile bakmadan koşuyordum.
Kulağıma çarpan seslere aldırış etmeden önümdeki dallara basa basa koşuyordum.
Kalbimin ağzımda attığını hissediyordum.
Kaçtığımın farkındaydım ama neyden kaçtığımı bilmiyordum.
"Dur, kaçma! Kaçma, dedim sana!" Boğuk ses bütün ormanda yayılıyordu.
Gece vaktiydi ve görüş alanım kısıtlıydı.
Çıplak ayaklarım taşa değdiği sırada güçlü bir çığlık attım.
Hızım yavaşladığı için peşimdeki kişi benimle takip mesafesini kısaltmıştı.
Işığı gördüğümde ayağımın acısını unutup o tarafa doğru hızlanmaya başladım.
"Pera, Pera!" Gözlerimi fal taşı gibi açtım. Etrafıma bakındım, Korhan o sırada benim alnımdaki terleri silmeye çalışıyordu. Odada olduğumu anlayınca derin bir oh çektim.
"Evet, çok değişik bir şeydi." Yatakta doğruldum ve sırtımı başlığa yasladım.
"Doktora gideceğiz diyecektim ama uykun varsa erteleyeyim."
"Saat kaç ki?" Hayatı sorgulama adımını daha atlatamadığım için sürekli etrafı inceliyordum. Korhan'ın yere fırlattığı kıyafetlerini görünce kaşlarımı çattım. Tam söylenecekken saati söyledi "Biri yirmi beş geçiyor."
