7. Bölüm: DERİN

189 10 0
                                    

Koltukta oturmuş birbirimize bakıyorduk. Alper; Baran' a o kızın kim olduğunu sorduğunda Baran cevap vermemiş, e haliyle biz de darlamya devam etmiştik. Baran da "O kızla tek gecelik bir ilişki yaşamıştık. Sonra ben kıza numaramı vermeyince gidip taciz ettiğime dair şikayette bulunmuş sürtük!" diyip susmuştu. Biz de olayı idrak etmeye çalışıyor, kendi kafamızda yorumlamaya çalışıyorduk. Alper boğazını temizledi "Baran, sen mal mısın oğlum?" dedi ve cidden ses tonu soru sorar gibiydi. Baran'a baktım. Sırıtıyordu. "Ne bileyim ben kızın kaşar çıkacağını be!" dediğinde ofladım. 

Sonra Baran, aklına dahice bir fikir gelmiş gibi gözlerini açtı ve hemen bana döndü. Şeytani bir sırıtmayla bana bakmaya başladı. "Ne?" dedim merakla. "Asila, bak gözünü seveyim ikna et kızı, şikayetini geri çeksin. Bak, sen de kadınsın o da. Bak, dinler o seni. N'olur be güzelim!" Oflayarak Alper'e baktım. "Ne yapıyorsanız yapın bana ne?" der gibi baktı. Baran'a döndüm. "Beni karıştırmasan olmaz mı ya?" Dudağını büzdü. Sonunda dayanamayıp "Pekala." dedim. Mutlulukla gülümsedi. Vallahi, acaba babası zengin olmasa nasıl yırtardı paçayı Baran, merak etmiştim. Sonuçta taciz büyük bir iddiaydı. "Kızın numarasını ver." dediğimde bana "ciddi misin?" der gibi baktı. "Kızı nereden bulacağım, Baran?" Hemen cevap verdi. "Tanıştığımız bara git akşam. Orada olur. " Dediğinde kahkaha attım. "Yok artık. Ben tanımadığım bir adam için bu kadar uğraşacak mıyım?" Keyifle sırıttı. "Sana o kadar yardım ettik. Bence yaparsın." dediğinde somurttum. "İyi be!" Baran zafer kazanmışçasına gülümsedi. "Tamam, şimdi bana numaranı ver." Telefonumu çıkarıp ona uzattım. Hiç uğraşamazdım ona numaramı vermekle. O versin vallahi. Uzattığım telefona hemen numarasını girdi ve bir kere çaldırdı. 

"Tamam, artık eve gidebilir miyim Alper Bey?" "Gidebilirsiniz Asila Hanım." Baran beni eve bırakmak için ayaklandı ancak Alper onu aynı hızda koltuğa itti. "Ben bırakırım." dediğinde homurdandım. Onun gıcıklıklarını çekmek istediğim son şeydi. Arabaya doğru ilerledik. Kapıyı açıp bindim. O da bindi. Alayla sırıttı. "Demek ki arabaya binmen için seni omzuma atmam gerekmiyormuş." Ona kötü kötü baktım. O da hemen sert haline geri döndü. Yol boyunca tek kelime etmedik. Sadece ona evimin yolunu tarif ettim. Arabayı evin önünde durdurduğunda "Sağol." diyerek arabadan indim. Eve doğru ilerledim ve o da hızla ayrıldı...

KARANLIK LEKEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin