KARANLIK LEKE

30. Bölüm: ULAN, ADAM KÖPEK GİBİ ÖPMÜŞ SENİ...

Alper ile üstlerimizi değiştirip salondan çıktık. Alper bir duş ta almıştı ve ıslak saçları alnına dökülüyordu. Biz çıkarken Aslı'nın bize daha doğrusu bana kıskançlık dolu bakışlar attığını farkettim. Hemen salonun önündeki arabaya binip oturdum. "Elin de ağırmış." dedi Alper sürücü koltuğuna binerken. Kıkırdadım. "Sevgilimden dayak yemedim de demem artık." dediğinde ben "sevgilim" kelimesine takılı kaldım. Alper Kayalı ile sevgili olmak... İşte bu cidden değişik hissettirdi. Onu ilk tanıdığım zamanlarda ondan nefret ederdim ve sürekli birbirimizle uğraşırdık. Şimdi ise sevgili olmuştuk. Ne olay ama? Alper'in konuşmasıyla düşüncelerimden arındım. "Şaka maka küçücük kızdan dayak yemek fena koydu." dediğinde kahkaha attım. "Küçücük kız, öyle mi?" diye sorunca başını salladı. "Boyun çok kısa. Ve maksimum 45 kilosun." dediğinde gözlerimi kısıp işaret parmağımı ona doğru salladım. "Yanlış tahmin. Boyum kısa evet, ama 45 kilo değilim." dediğimde kaşlarını kaldırdı. "Kaç kilosun peki?" Alt dudağımı dişledim ve gözlerimi kaçırarak "46." dedim. Alper başını geriye atıp kocaman bir kahkaha patlattı. "Ne var ya!" dediğimde elini karnına götürdü ve gülmesini durdurmaya çalıştı. Somurtup yalandan trip atmaya karar verdim ve ellerimi göğsümde kavuşurup başımı pencereye çevirdim. "Tamam Asila. Allah da benim belamı versin!" dediğinde dayanamayıp ben de güldüm. Gözlerinin gülüşümde takılı kaldığını hissedince yavaş yavaş gülüşüm soldu ve yeşil gözlerimi onun koyu kahve gözlerine diktim. "Şu an aklından ne geçiyor Alper?" diye sorduğumda gözleri dudaklarıma kaydı. "Seni öpmek." Yavaş yavaş dudaklarım kıvrıldı ve ona yaklaştım. Bir elini yanağıma koyup beni saniyelerce öptü ve ben sonunda geri çekildim. "Hadi sür köle!" diyince hafif bir tebessümle arabayı sürmeye başladı.

Sonunda evimin önünde durduk. Alper konuşunca ona döndüm. "Asila, sana bir davetten bahsetmiştim ya," dedi. Başımı sallayarak hatırladığımı belirttim. "O davet bu akşam." dediğinde ağzım yarı açık kaldı. "Ve sen bunu bana şimdi söylüyorsun!" diye cırladığımda sırıtarak başını salladı. Omzuna bir tane geçirdim. "Seni akşam sekizde almaya geleceğim. Bu arada, biraz şık bir davet ve sen özenli giyinmelisin ama fazla da güzel olma, bir sürü erkek olacak." dediğinde kıkırdadım. "O elimde değil yalnız," dediğimde kaşlarını kaldırdı. "Ne elinde değil?" Güldüm. "Fazla güzel olmamak diyorum, elimde değil. " Güldü ve burnumu sıktı. "Asila, bence sen çok çirkinsin ya. Orada güzel kızlar da olacak. Acaba ben seni yanımda götürmesem mi?" dediğinde gülerek omzuna vurdum. Arabadan indim ve ona el salladım. O da bana göz kırpıp yavaşça uzaklaştı.

Eve girmemle annemin "Asila!" diye seslenmesi bir oldu. "Efendim anne?" diyerek mutfaktaki annemin yanına gittim. Masaya oturup yemek yapan annemi izlemeye başladım. "Kızım tatil olalı kaç gün oldu, sen de iyice sokak kızı oldun. Vallahi yüzünü gören cennetlik!" Evet, okullar tatil olmuştu ve ben neredeyse tüm zamanımı Alper ile geçirmiştim. Zaten bundan günler önce de hastanedeyim ve annem benim arkadaşımda kaldığımı sanıyordu. Yüzümdeki izler artık geçmişti ve Alper'de kalmam için bir sebep kalmamıştı. Annem ile bir haftadır sadece telefonda konuşmuştuk ve onu özlediğimi farkettim. Gidip ona sıkıca
sarıldığımda kemiklerinin kırılacağından sızlanıp beni itekledi. Gülerek yeniden masaya oturdum. "Ee, neler yapıyorsun annemm?" dediğimde derin bir nefes aldı. "Kızım, abin çok kötü ya. Günlerdir ne uyuyor ne de yemek yiyor. Odasından bile çıkmıyor." dediğinde bir şeyler söylemek için ağzımı araladım ancak hemen geri kapattım. "Evde mi şu an?" diye sordum. Annem başını salladı. "İzinliymiş." Hemen kalkıp abimin odasına yöneldim. Kapının önünde biraz bekledim. Ne diyeceğimi, nasıl konuşacağımı bilmiyordum. Kapıyı çaldım ve abimin sesini duydum. "Anne yemeyecegim dedim!" "Benim." dedim yumuşak bir sesle. "Asila?" dedi ve hemen kapı açıldı. Abimin kızarmış gözlerine baktım. Günlerdir uyumamış gibi görünüyordu. Beni hemen kolumdan tutup içeriye çekti ve kapıyı kapattı.