Doğan'la evlendiğinizden beri onu ev işlerine ortak ediyor ve bunu onda alışkanlık haline getirmeye çalışıyordun. Temizlik konusuna çok elini sürmese de bulaşık, çamaşır, yemek işlerinde ya yardım ediyor ya da direkt kendisi yapıyordu. Sana yardım etmekten de aslında oldukça mutluydu.
Yine bir gün siz yemek yaparken, senin Doğan'ın tabiriyle "ebenin amına" koyduğun bir borcam lazım olmuştu.
-"Aşkım."
-"He?"
-"Şu borcamı alabilir misin ya?"
-"Yavrum sen 1.50 isen bende 1.60'ım. Nasıl alayım ben onu ordan amına koyayım?"
-"Napalım?"
-"Ben Mücahit'i çağırıyorum."
-"Lan dur! Rahatsız etme adamı!"
-"Banane amına koyayım!"
Doğan Mücahit'in kapısına gidip onu çağırmıştı.
-"Yenge?"
-"Canım?"
-"Siz iki cüce nasıl buldunuz birbirinizi ben anlamıyorum ki..."
Mücahit borcamı alıp sana vermiş, kapıya dönmüştü.
-"Dur be! O kadar geldin, bu gün bizde yiyin."
-"Aşkım, gitsin!"
-"Niye?"
-"Ayı gibi lan! Tepsiyi yalayıp yutar!"
Sinirlenen Mücahit sana dönmüştü.
-"Yenge ben bunu döverim! Bak 1.50 boyu var zaten valla!"
-"O bana lazım, yapma yengem."
Araya atlamıştı Doğan.
-"1.50 değil 1.60 bu arada!"
-"Çok büyük fark amına koyduğum!"
___________________________________________
by Dogan
Taslakta kalmasın diye atıyorum, çerezlik.
