Gecenin saat kaç olduğunu bile bilmeden evime doğru sarhoş adımlar ile ilerliyordum. Ama bir an yere düştüm, etrafta kimse yoktu.
Yerden nasıl kalktığımı bile anlamadan yine sallana sallana eve gidiyordum ki arkamdan tanıdık birinin sesi geldi.
Arkamı döndüğümde hızlı hızlı bana doğru gelen Dağra'yı görmem bir oldu.
-"Bu saatte ne oldu sana?"
-"Çok yoruldum"
Ben ne yaşadığımı şaşırırken Dağra sıkıca bana sarıldı.Kokumu içine çekiyordu resmen.
-"Sen beni mi kokluyorsun?"
-"Lavanta gibi kokuyorsun, Aden."
-"Dağra, çok yorgunum"
Dağra bi kolumu kendi omzuna attı ve yürümeme destek çıkmaya çalıştı. Eve yaklaştığımda gözlerime kapanmaması için yalvarıyor durumundaydım.
Eve girmiştik. Dağra beni salona yavaşça getirip oturttu.
-"Kahve yapıp gelicem."
-"Yerlerini bilmiyorsun bile!"
-"Doğru."
Yanıma oturup arkaya yaslanıp beni kendine doğry çekti.
-"Kaç sene oldu?"
-"Biliyor musun? Ben seni çok seviyorum Dağra!"
Kafası ile onaylayıp bana doğru yaklaştı.
-"Anlamıyacak kadar mal olamazdım, Aden."
-"Neden söylemedin?"
-"Çocuktuk"
Artık tek istediğim şey uyumaktı. Koltuktan zar zor kalkıp odama doğru ilerliyordum.
-"Ben gideyim"
-"Kal! Bu zamana kadar kalmadın, şimdi kal!"
Hızlıca odama geçip kendimi yatağa attım. Aklım yine çocukluğumuza gitti.
Çok güzel ve özel zamanlarımız olmuştu. İkimizde biliyorduk büyük bir hatadan ilerlediğimizi, durmadık. Olmadı.
Ben yıllarca onu beklerken o benim zamanında düşmemi bekledi. Ben düşünce koştu peşimden, kaldırdı beni. Yanlış zamanlama.
___________________________________________
by 212
