Bloody Moon (Moon Trilogy 2) {BL} [COMPLETED] 🔞

Chapter 33: Home

Gabriella POV

  Araw ng Martes ngayon at nandirito kami ng kapatid kong si Gab habang nag-uusap kami ngayon sa living area.

Bago ang lahat, ako si Gabriella Alvarez–Velasco 30 years old. Mother of Michael and Calvin.

“Ano na ang disisyon mo ngayon, Ella? Hindi ka ba nag-aalala para sa mga bata? Nanganganib na rin sila.” An’ya nito at seryosong nakatingin sa‘kin.

Napabuntong hininga ako dahil doon.

Tama naman kase ito kung mag-tatagal pa kami sa mundong ito pati ang ibang tao ay manganagnib rin dahil saamin, anang isip ko.

“Mataas parin ba ang pride mo? O, ba ka naman hindi ka parin nakakaalis sa nakaraan?” Sunod-sunod na tanong nito.

“Ella, hindi palaging tatakbuhan mo ang nakaraan. Harapin mo ito, nandito ako.”

Sinulyapan ko ito habang ang emosyong pinipigilan ko ‘y kumawala na dahilan upang yakapin ako nito.

Tumango-tango muna ako. “Okay, oras na siguro para harapin lahat...”

Bumitaw kami sa ag-yayakapan bago ako ngitian.

Ayoko ring maging selfish sa kapatid ko dahil kahit hindi nito sabihin ay nangungulila rin ito and this time kailangan ko ng i-tama lahat masakit man ang lahat.

Calvin POV

   Kakatapos lang naming mag-almusal ng kausapin kami ni Mommy at Tito Gab about sa pag-uwi daw namin.

Ipinaliwanag naman ng mga ito na hindi naman daw talaga ito ang mundo para saamin ni kuya at lalo na saaming mga anak.

Ang mundo raw ng mga tao ay hindi para saamin at hindi daw iyon matatanggap ang mga katulad naming naiiba sa kanila.

Kaya kahit nalulungkot ay heto kami at inaayos ang aming mga gamit ang mga bata ay nasa sala at nakabihis na.

Agad kong tiningnan ang buong kuwarto ko bago isara ang zipper nang maleta ko mapait akong napangiti dahil doon.

Ang dami kasing memories na nabuo dito lalo na sa mundong ito.

Lumabas naman ako at saktong kakalabas rin ni Kuya kaya nag-katinginan naman kaming dalawa bago ako nito lapitan at yakapin.

Kahit hindi naman sabihin nito ay malungkot rin ito saaming pag-alis.

Pag-baba namin ay nandirito na rin pala sina Mommy at Tito Gab na nag-hihintay rin saamin.

“Lets go?” Tanong ni Tito Gab saamin na tinanguan na lamang namin.

Tahimik naming binabaybay ang kalsada papunta sa kung saan.

Maya-maya‘y napaayos kami ng upo ni Kuya Michael nang mapansin naming ang kalsadang dinaraanan namin habang ang mag-kabilang gilid nito ‘y puro puno at wala kang makikitang bahay o building man lang.

Nag-katinginan pa kaming dalawa Ng maalala ang lugar na ito.

Kung hindi ako nag-kakamali ay ito rin ang pinuntahan namin noon ng sundan namin sina Kuya David.

Huminto ang Van na sinasakyan namin sa apat na lumang Van na itim habang kinakalawang na ang mga ito.

Muli kong nilingon si kuya dahil kilala ko o kahit siya ang nasabing mga Van.

“Kunin n’yo na itong mga maleta n’yo.” Biglang ani ni Mommy upang lingunin namin ang puwesto nila.

Agad kaming pumasok sa gubat habang si Tito Gab ang nauuna kasunod ang mga bata kasama si Mommy.