Vatan Uğruna

Bölüm 15

Neler yapmadık şu vatan için!
Kimimiz öldük;
Kimimiz nutuk söyledik.
Orhan Veli

🕊️

Sessiz ve karanlık geceyi önce gelen silah sesleri, ardından patlayan bir bomba, acı bir bağırış ve "Baskın!" haykırması bölmüştü.

Çağan hızla silahını kavradı ve devre arkadaşı Doğan'ın yanına koştu. Silah sesleri dinmek bilmezken, yaralanan askerlerin acı bağırışı eşlik ediyordu.

"N'oluyor devrem?" dedi Çağan. Siper aldığı duvarın arkasından çıkıp sıktı. Oldukları karakolun her camı çoktan kırılmıştı.

"Devrem, çok fena geliyorlar." Bir bomba daha patladığında, eş zamanlı bir feryat geldi. Çağan başını eliyle korumaya çalışırken, kulağında müthiş bir çınlama vardı.

"İyi misin?" diye sordu Çağan yanındaki kardeşine. "Doğan! Kardeşim iyi misin!?"

Doğan öksürürken başını salladı. "Durmak yok, devrem!" Ramazan ayının ortalarında, oruçlu oldukları bir gün idi. "Bugün cennette iftara davetliyiz!"

Çağan'ın yüzünde geniş bir gülümseme oluştu. "O zaman, Allah şimdiden tuttuğumuz orucu kabul etsin." Gür bir kahkaha attıktan sonra "Devrem," diye seslendi.

"Çenen düştü, ne var?" dedi Doğan.

"Bizim oruç bozuldu mu lan şimdi?"

Doğan anlamayan gözlerle baktı. "Ne diyorsun oğlum? Kafaya kurşun mu geldi?"

"Kafaya gelmedi de," diyerek güldü. "Devrem kurşun yeğince oruç bozulur mu?"

"Lan yaralandın mı!" diye gürledi Doğan.

"Karnımdan akan ketçap değilse, yaralandım gibi duruyor, devrem."

"Ulan, bedenine sahip çıkamı..." Sözünü tamamlayamadan, sağ göğsünde bir ıslaklık hissetti. Ardından sıcak kan yavaş yavaş karnına doğru süzüldü.

Çağan acı içinde kahkaha attı. "Şom ağızlısın, birader!"

Doğan acıyla sırtını duvara yasladı. Çağan bir kez daha vurmak için doğrulttu silahını. Bütün kurşunu bitince sırtını duvara yasladı. İkisinin de yüzünde derin bir tebessüm vardı.

"Devrem," dedi Çağan mırıldanarak.

"Söyle, devrem."

"Şimdi anladım, şehitlerin neden güldüğünü." Sık nefesler alıp veriyordu. "Bir bildikleri varmış."

"Hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçer sözü de doğruymuş, he devrem?" Doğan acı bir iniltiyle dik duracak şekilde oturdu. "İlk kim geldi aklına?"

"Kim gelecek, devrem? Ana yok, baba yok. Merve geldi, çocuklar. Oğlum, ölürsem Merve çok kötü olur be." Askerlerin acı bağırışı ve silah sesleri artıyordu.

"Çağan'ın Merve'si," dedi Doğan gülerek.

"Çağansız kalan, Çağan'ın Merve'si be, devrem." Başını çevirip Doğan'a baktı. "Ölüyoruz be. Uğruna savaştık, şimdi uğruna ölüyoruz."

"Ölümsüzün artık, devrem. Belki uğruna savaştığımız milletimiz tanımaz bizi ama biz; eşlerimizin, çocuklarımızın, annelerimizin, babalarımızın, sevdiklerimizin ve sevildiğimiz kişilerin kalplerinde yaşayacağız." Güldü. "Biz, al bayrakta yaşayacağız devrem."