Vatan Uğruna

Bölüm 26

Seni, anlatabilsem seni
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini.
Ahmed Arif

🕊️

Oğlu bir dizinde, kızı bir dizinde oturuyordu Çağan. İkisi de başını Çağan'ın göğsüne yaslamış, Aybüke uyumuş, Fatih uyumamak için direniyordu. İki kolu da sıkı sıkı tutmuştu çocuklarını.

Saat ilerlemiş, Aybüke Hakanlar ile eve gitmek istememişti. Çağan burada kalmasını, bir şey olursa zaten karşı evleri olduğu için haber verip, getirebileceğini söylemişti. Çağan'a güveninin bir sınırı olmayan Altay ailesi, Çağan'ın sözleri üzerine kabul edip evlerine geçmişti.

Çocukları uyandırmamak için özen göstererek koltuğa uzandı Çağan. Fatih'i düşmemesi için kendine çekerken, Aybüke daha da yapışmıştı koca bedene. Babasının hareketi üzerine kapanan gözlerini zorlukla araladı Fatih. "Baba," dedi uykulu sesle.

"Söyle aslanım," dedi Çağan, sesini kısık tutmuştu. Fatih başka bir şey söylemedi. Çağan bekledi ama Fatih sustu. Kollarını tıpkı Aybüke gibi sardı babasının koca bedenine. Bir eli Aybüke'ye değiyordu. Sanki orada olduğundan emin olmak istiyordu.

"Ninni söyler misin, baba?" dedi dakikalar sonra Fatih. Çağan garipsedi, afalladı. Bilmezdi ninni söylemeyi. Sesi borazan gibiydi.

"Annene söyletelim mi, aslanım?" dedi cevap olarak.

"Sen söyle." Fatih'in iki kelimesi yetmişti Çağan'ın iç çekmesine. Oğlu demişti, söyleyecekti. Boğazını temizledi, kısık bir sesle döküldü ninninin kelimeleri dudaklarından.

"Elma attım yuvarlandı, ooy.
Gitti beşiğe dayandı.
Bebek uykudan uyandı."

Fatih tebessüm etti. Biraz daha yaklaştı babasına. Çağan çenesini, oğlunun başına değdirdi. Devam etti.

"Nenni oğul oğul.
Nenni yavrum yavrum.
Nenni balam balam.
Nenni kuzum kuzum.
Nenni bebek."

Odada uyuyan Merve, eşinin söylediği ninniyi kısıkça duymuştu. Gözleri aralanmış, bakışları kapıya doğru dönmüştü. Çağan devam etti.

"Sana bebek diyemedim.
Sarılıp da öpemedim."

Duraksadı. Derin bir nefes verdi. Önce Fatih'in, sonra Aybüke'nin başının üzerinden öptü.

"Nenni oğul oğul.
Nenni yavrum yavrum.
Nenni balam balam.
Nenni kuzum kuzum.
Nenni bebek."

Sustu. Zaten uykusu olan Fatih, babasının sesiyle dalmıştı rüyalar alemine. Bu ninniyi küçükken, vakit buldukça ve yanında oldukça Emirhan'a da söylerdi.

Hareket etmeden durdu Çağan koltukta. Bir eli Fatih'i sıkıca tutuyor, diğer eli Aybüke'nin sırtında duruyordu. Uzunca bir süre, neredeyse bir saat boyunca, hareket etmeden durdu.

Merve gece uyanmış, eşini hâlâ yanında göremeyince yataktan kalkmıştı. Odadan çıkıp salona geldiğinde, hâlâ aynı pozisyonda yatan Çağan'ı buldu. "Çağan'ım," dedi fısıldayarak.

Çağan başını çevirip baktı eşine. "Merve'm. Neden uyandın?"

Merve yavaş adımlarla gitti eşinin yanına. "Sen hâlâ gelmeyince, bakayım dedim." Fatih'e ve Aybüke'ye baktı. "Gel yatıralım çocukları."

"Sen Aybüke'yi al," dedi Çağan. İtiraz edemezdi, zira beli ağrıyordu. Görevden bugün dönmüştü, çocuklar onu özlediği için kucağında uyumuştu zaten.