Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Polislere ifade verdikten sonra bütün herkesi seferber etmiştim denizi bulmak için. Cenker ise ameliyatta durumu belli değildi. Büyük bir çukurun içine düşmüştüm. Çıkışım zor olacaktı ama çıkacaktım. Hastaneden çıkıp arabama bindim. Telefonuma bildirim gelmesiyle elime aldım. Keskin bir video göndermişti. Videoyu açınca bütün hücrelerim uyanmıştı. Denizin eli kolu bağlı ağlıyordu. Vücudunda bir zarar görememiştim. Bu biraz içimi rahatlatmış olsa da keskinin anasından emdiği sütü burnundan getirmeyeceğim anlamına gelmiyordu. Keskini aramaya başladım yol boyu. arkadan volkan arayınca keskini kapatıp telefonu açtım. "Vera acil kozaya gelmen lazım!" "Noluyor o sesler ne!" "Baskın yedik vera çabuk kozaya gel!" Gazı köklediğimde gözüm yolu görmüyordu resmen. Her şey bu kadar üst üste gelemezdi. Şaka olmalıydı bu!
Kozaya geldiğimde koşarak içeri girdim. Her yer her yerdeydi. Çalışma odama son hızımla koştuğumda orasıda aynı şekildeydi bütün dosyalarım dolaplar yerlerdeydi. "Vera her şeyi almışlar her şeyi! Bütün belgeleri" Sinirden vücudum titrerken volkanın boğazına yapıştım. "Nasıl!" "Çok kalabalık gelmişler" İttirerek bıraktığımda geriye sendeledi. "Bittik biz volkan bittik!" Flashbelleklerin kafama düşmesiyle çekmecemdeki kasaya koştum. Şifreyi girip kasayı açtığımda hepsinin içinde olduğunu görünce tuttuğum nefesimi geri verdim. "Bütün sözleşmelerimiz onay verdiğimiz işler her şey gitmiş. Keskinin işi bu aklınca koz biriktirmeye çalışıyor üyeleri kendi tarafına çekmeye çalışıyor" kasanın içindeki flashbelleği alıp volkana gösterdim. "Onun kökünü kazımazsam benim adımda vera değil!" Bir kaç küfür savurduktan sonra düşünmeye çalıştım. İçeri hızla giren koruma kendini toparlamaya çalıştı. "Vera hanım acil toplantı istiyor üyeler" Telefonuma bildirim gelince hızlıca elime aldım. Keskin konum atmış altına da 30 dakikan var yazmıştı. Beni köşeye sıkıştırmıştı. Napacaktım şimdi. Düşün vera düşün! Karaca aranıyor... "Araf teklifin hala geçerliyse toplantıya git o toplantıdan bu mevzuyu halletmeden çıkma" "Baskın düzenlemişler. Her şeyi almışlar mı" "Her şeyi değil." Dedim intikam dolu sesimle. "Tamam şimdi çıkıp gidiyorum. Ortalıktan kaybolman lazım vera" Bir şey demeden telefonu suratına kapattım. "Volkan eğer dönmezsem.." "Ne demek dönmezsem vera!" "Keskinin yanına gidiyorum volkan eğer dönmezsem.." "Saçma sapan konuşma vera sarhan! Hiçbir yere gitmiyorsun ya da birlikte gidiyoruz" "Volkan!" Diye bağırdım. "Eğer dönmezsem ne yapacağını biliyorsun " Volkan hışımla yanıma gelip iki kolumdan tuttu. "Hiçbir yere göndermiyorum seni" "Başka çaremiz yok volkan söz ver bana" "Vera.." "Volkan bana söz ver deniz ve cenkeri burdan uzaklaştıracak külü serbest bırakacaksın. Eğer dönmezsem hiç düşünmeden yapman gerekeni yapacaksın" Bir adım geriledim. "Vasiyetimdir.." Hızlıca odadan çıkarken gözlerimden yaşlar akıyordu. Arabaya binip silahımı kontrol ettikten sonra yola çıktım. Yol boyu bütün hayatım gözümün önünden geçiyordu. Karaca... Yarım kalmış hayallerim. yarıda kesilmek zorunda olan hayallerimdi o benim. Yaşanamayan anılarımdı.. Telefonumdan arabamdaki gps'i iptal ettim. Artık görünmezdim. Keskinin attığı konuma geldiğimde arabadan indim. Ormanın içinde ıssız bir yerdi. Meydan muharebesine çıkacakmış gibi her yeri adamlarla donatmıştı. Beni yıkmak istiyordu. Aynı babam gibi kanımı yerde görmek istiyordu. Hafife alıyordu beni, narin ve zarif bir kadındım belki de onun gözünde... Ben ne babamdım ne de narin bir kadındım. Ben yıllardır içimde bir ateş büyütmüş o ateşi kendi ellerimle beslemiş bir kadındım. O ateşi bir su damlası söndüremezdi. Belki de okyanuslar gerekliydi...
Oy vererek ve yorum yaparak destek olmayı unutmayın🥰🥰
