အရုဏ်ဦးကိုရောက်ဖို့
အိပ်မက်ဆိုးနဲ့လုံးထွေးသတ်ပုတ်ရင်း
ညတာဟာပိုရှည်လာပြီး
ကပ်ဆိုးတခု ဥခွံထဲကထွက်လာတာ
ဘယ်နှရက်ပြည့်အခမ်းအနားလဲ
သောကအခွံတွေနဲ့ခြိမ့်ခြိမ့်သဲကျင်းပ
အခင်းအကျင်းက ညစ်နွမ်းလမ်းမတွေပေါ်မှာ။
လေထုကြီးက ရင်ကွဲမျက်ရည်တွေနဲ့ထုံထိုင်းထိုင်း
ကရုဏာတရားကတော့ မျက်ရည်အနေနဲ့
ဝရောသောပါးပြေးထွက်လို့
နင့်နဲနဲတောက်ခတ်သံတွေနဲ့ ဖွဲ့သိုတဲ့မိုးဦးလေဦးဟာ စေးထန်းထန်းနဲ့။
ငါတို့ဟာ
ငါတို့တွေဟာ
လူပီသတဲ့ရပ်ကွက်မှာအခြေချဖို့ တန်းစီရင်းစောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြတဲ့
နွေဦးရဲ့ခြေသလုံးအိမ်တိုင်လူတန်းရှည်ကြီးဖြစ်ခဲ့ရဲ့။
လောကကြီးတခုလုံး ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ပေါ့
ထောင့်ချိုးက နည်းနည်းမှောင်တယ်
သမာသမတ်မကျတဲ့ထောင့်ချိုးဟာ
ကိုးဆယ်ဒီဂရီမပြည့်တော့
ဒီအတွေ့မှာ
နောက်ပြန်ဆုတ်လာတဲ့လူတချို့နဲ့ ရှေ့ဆက်တိုးတဲ့လူတချို့
ဝရုန်းသုန်းကားဝင်တိုက်မိကြရော။
အကြွေရောင်ကို ရွှေရောင်အမှတ်နဲ့
ဖုန်းဆိုးပရဝုဏ်ပေါ်ခုန်ဆင်းခဲ့ကြ
လူမဆန်ခြင်းရော်ရွက်တွေ..
နိုင်ငံရေးဆာဂျရီက လက်ရာမြောက်လွန်းတော့
မိတ်ဆွေတချို့ကို ရုတ်တရက်မမှတ်မိဘူး
ဒီတိုင်းပဲ သိခဲ့ရတယ်
သူတို့ကော ငါတို့ရော အမှတ်ရနေကြမယ်
အမှတ်တရဟောင်းတွေရေ
လမ်းကျဉ်းထဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိခဲ့ကြရင်တောင်
ငါတို့
ဆုံဖြစ်မယ်မထင်တော့ဘူး။
