မိုးငွေ့ကလေးတွေ ဝေ့လာသလိုမျိုး
ငြင်ငြင်သက်သက်။တိမ်ဆုပ်ကလေးတွေ ကြွေဆင်းလာသလိုမျိုး
နုနုဖက်ဖက်။ကောင်းကင်ပြာကြီး အရည်ပျော်ကျလာသလိုမျိုး
အိအိစက်စက်။ဟိုးတောင်တန်းတွေဆီကနေ ဝရောသောပါး ပြေးလာရသလိုမျိုး
မြန်မြန်သွက်သွက်။အထက်ဘဝဂ်ကနေ အလောတကြီးခုန်ဆင်းခဲ့တဲ့
စွန်ငယ်ရဲ့အတောင်ပံရမ်းခါမှုလိုမျိုး
တမ်းတမ်းမက်မက်။ဆောင်းကုန်ခါနီး ဝေ့ပစ်လိုက်တဲ့မြောက်ပြန်လေလို
အေးအေးစက်စက်။တရက်မှာ ကောင်းကင်ဘုံက တံတားတစင်းကျိုးတယ်
လူသားတစုံတဦးကို ခံစားချက်ပေါင်းစုံနဲ့ စီရင်ပစ်ဖို့
မျက်နှာနှစ်ဖက်နဲ့ နတ်သားတပါးဟာ
လက်စွဲတော်ပါးချိုင့်ကို ညာဖက်ပါးမှာဆင်မြန်းပြီး
အဲ့နေ့မှာပဲ လူ့ပြည်ကို ခြေချော်ကျလာတယ်။ပုံပြင်အစပြုပုံက ဒီလိုမျိုး
လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်။