ကမ္ဘာကြီးကို ကမ္ဘာကြီးလို့ပဲမြင်တုန်းက
အစစအရာရာဟာ သာမန်ပဲဖြစ်တည်တယ်။
လေပြည်ကလေး ဝေ့သွားတာဖြစ်ဖြစ်
ကောင်းကင်ကြီး စာဖတ်နေတာဖြစ်ဖြစ်
တိမ်ဖြူလေး အိပ်ငိုက်နေတာဖြစ်ဖြစ်
ကြယ်တွေတစိတ်တပိုင်းနဲ့ တိတ်တဆိတ်ကြွေကျတာပဲဖြစ်ဖြစ်
အကုန်လုံးသာမန်။
ချန်းကို ကမ္ဘာကြီးလို့မြင်မိလာတော့
အစစအရာရာ အံ့သြစရာတွေချည့်။
ဒါ လေတိုးနေတာမဟုတ်ဘူး
စပါးပင်ပျိုတွေကြားမှာ နတ်သူငယ်တွေမြူးနေကြတာ
ကောင်းကင်ကြီးဖတ်နေတာဟာ သိင်္ဂါရအက်ဆေးတွေဖြစ်ပြီး
တိမ်ဖြူတွေအိပ်ငိုက်ရတာဟာ
မနေ့ညကအချစ်အကြောင်းတွေးရင်း ညဥ့်နက်သွားလို့ဆိုပဲ။
နက်တဲ့ညဥ့်မှာ တာဝေးပြေးပြီးကြွေတဲ့ကြယ်ဟာ
ဆုတောင်းစကားနှစ်ခွန်းကို
ဝမ်းသာအားရပိုက်ထွေးသွားခဲ့တယ်။
ပထမ ကျွန်မတို့ကမ္ဘာကြီး ငြိမ်းချမ်းဖို့
ဒုတိယ ကျွန်မကမ္ဘာငယ်လေးငြိမ်းချမ်းဖို့ပါတဲ့။
