ကိုယ့်ခန္ဓာ ကိုယ်မပိုင်ကြတဲ့လူ့ဘဝမှာ
ကျွန်တော်က လူကော၊ စိတ်ကော မပိုင်။
ဘဝမှာ ဘာပဲကြုံကြုံ
မနှင်းဆီကိုပဲ သံတော်ဦးတင်ချင်တယ်
ဘဝမှာ ဘာပဲဆုံဆုံ
မနှင်းဆီနဲ့ပဲဖြတ်သန်းချင်တယ်
သူစီရင်တဲ့တရားဆို ဆုံးဖြတ်ချက်မှားလည်း
ဇောက်ထိုးပြုတ်ကျရဲတာပေါ့။
မနှင်းဆီရေ..
နာမ်စားတခုနဲ့ သူစိမ်းတယောက်ဟာ
ဘဝမှာ မှီတွယ်ရာဖြစ်နေခဲ့..
ဥပေက္ခာတခုနဲ့ သူစိမ်းတစ်ယောက်ဟာ
ဘဝမှာ မှီတည်ရာဖြစ်နေခဲ့..
ဖွင့်မပေးချင်တဲ့ တံခါးကိုခေါက်
ခင်းမပေးချင်တဲ့ တံတားကိုလျှောက်
ဘယ်လောက် ထပ်ရူးရဦးမလဲ
အတ္တတွေဟာဖြူစင်နေပါကြောင်း
မေတ္တာတရားဟာ သန့်ရှင်းနေပါကြောင်း
ချစ်ခြင်းဟာ မွန်မြတ်နေပါကြောင်း
ဘာနဲ့မှသက်သေပြစရာမရှိခဲ့
ပြန်မချစ်နိုင်စိတ်ဟာ
စွဲချက်တင်စရာဖြစ်ပြီး
လစ်လျူရှုမှုဟာ မျက်မြင်သက်သေ
ပြယ်လုလုရေစက်ကတော့ တရားလို ထင်ပါရဲ့ကွယ်
ဝေးကြစို့ဆိုတဲ့ အမိန့်အောက်မှာ
အနည်ထိုင်နေရပါပေါ့။
နီးတောင်မနီးခဲ့တဲ့ဘဝမှာ
ကျွန်တော်က ဘာကို ထပ်ဝေးပြရမှာလဲ..
လောကကြီးက ဘေးကြပ်နံကြပ်နဲ့
စိတ်တွေလည်း မနာရက်ဘဲ နာချင်ဟန်ဆောင်ရ..
ဒီအပြုံးလေးတွေမြင်ချင်ပါလျက်
မျက်နှာတွေဇွတ်လွှဲပစ်ခဲ့ရ..
ဘဝဟာ တကယ့်အသေကောင်။
စေတနာတွေလည်းထုတ်မပြချင်တော့ဘူး
သူကလွဲရင်
ကရုဏာတွေလည်း အားမကြီးချင်တော့ဘူး
သူမှမဟုတ်ရင်
တကိုယ်ရေတကာယ အနာတရတွေက ခပ်များများမှာ
မနက်နဲ့ နေ့၊ ည တွေမှာ လောင်နေတယ်
ဆောင်းတွင်းတစ်ခုအစပြုတဲ့မီးဟာ
နွေရောမိုးပါ လူကိုဝါးမြိုနေပေါ့
ဇန်နဝါရီနှစ်ပတ်လည်တော့မယ် မနှင်းဆီ။
လူတစ်ယောက်ကဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်များမှာမို့လဲ..
တဖက်လူကမှ ပြတင်းမှာ ထွက်မျှော်မနေခဲ့ပဲ
သံစူးရုံကလွဲရင်
လျှောက်ပြန်သံပေးရတာလည်း မတန်ခဲ့ပါဘူး။
