Elif Ada Alpaydın

Gerçek ailem mi ?

medya ; yaşlı amca - keder.

Hepinize merhaba arkadaşlar. Nasılsınız ? Ben gayet iyim ama biraz yorgunum. Uzun bir bölüm yazacamda onun düşünce yorgunlugunu çekiyorum. 🤭🥺

Başlıyalım öyleyse... İyi okumalar.

&

Yaşamanın en güzel yanı , yolumuzda saklı olan mekanları bilmememizdir. Yürüyoruz gözlerimiz kapalı ama düşmekten korkmuyoruz. Çünkü bir nefes alsan , ikinci nefesten ölüm beklememiz gerekir. Fakat ölüm yoksa , alacağın her nefes yaşatır seni. Mucizevi bir olay değil mi ? O kadar sürprizlerle dolu ki hayat , onu sevmemiz için resmen çocuk gibi elimize hediyeler veriyor. Evet, kötü günlerimiz de olmuyor değil lakin kar için kışı seversen , üşüdüm diyede sitem etmeyeceksin. Bir rüya gör , kötü veya iyi. Geceni geçiriyorsa ona minet duymalısın çünkü uykusuz geceler hep en korkutucu olan değil mi ? Sabret , uyanmayı bekle ! Her gün için doğan güneşi , kendin için doğduğunu farz et. Bencil ol , koca güneşi sahiplen ve kendine özel kıl. Yani demem o ki seni karanlıkta bırakmayan herşeyi sev. Aydınlıkta olan mum , seni tatmin etmez ama mumu anlamsız kılacak kadar parlak güneş , sen onu sevdiğin sürece seninle devam edecek bu uzun yolda.

Ve bazen güneş sonradan doğar , tıpkı sonradan yoluna dahil olan insanlar gibi.

&

" Ablaaaa !"

Odamda sabah hazırlığımı yaparken , saçımdaki elim kardeşimin böğürmesiyle yarıda kalırken , telaşla ardıma döndüm.

"Ali !" Diye odamın dışına bağırdığım da kapım gürültüyle açılırken , oturduğum yerden fırladım. Ali yüzünde ağlamaklı bir ifadeyle bana doğru gelirken , telaşım kat kat arttı. " Ne oldu Ali !? Niye ağlıyorsun !? "

" Ab..la abla ... " Dedi kekeleyerek. Derin bir nefes almaya çalıştı. Yarı eğilirken , kafasını iki yana salladı. " Öl..müş abla ... Ölmüş !"

Korkuyla yutkunduğum da anlamaya çalışırcasına ona bakarken , bir adım geriye sendeledim. " Ölmüş mü ? .. ne diyorsun sen Ali Berk !? Kim ölmüş !? "

" Ölmüş abla !" Dedi tekrar ağlamaklı bir suratla.

" Kim lan !? kim öldü !? " Diye bağırdım en sonunda dayanamayıp. Bu çocuk bana kafayı yedirtecekti.

" Ça... " Dedi ve bir kaç adım gerilerken , " çaycı Hüseyin ! " Demesiyle dehşetle çığlık attım.

Ne !? Çaycı Hüseyin öldü mü !? Ne bekle bir dakika , çaycı Hüseyin mi ?

Tüm alabora olmuş ifademle sevgili çok komik kardeşime bakarken , habeş maymunu gülmeye başlamıştı. Ya cidden mi ? Bu çocuk şuan kendini komik mi sanıyordu. Allahım ben burda korkudan evre geçiriyordum !

" Ablaaaa " dedi gülüşlerin arasında. Karnını tutarak geriye doğru sendelerken , güllüşlerinden hiç birşey eksilmedi. " Abla yüzün ... Yüzün çok komikti ! "

" Ali Berk sen kendini Cem Yılmaz mı sanıyorsun , oğlum ? Ne lan bu sabah sabah şakalar ! Ödüm koptu haberin var mı senin ?"

" Oh olsun sana ama ! Dün beni aynı şekilde uyandırken iyidi ! Elbeteki bedelini ödeyicektim ! Canıma değsin. " Dedi utanmaz çocuk. Onu şimdi evire çevire döveceğimi bilse böyle iddialı cümleler kurmazdı.