Elif Ada Alpaydın

Gerçekler

Şarkı _ ne isterseniz onu dinleyin.

Merhaba ve güle güle arkadaşlar. 😬

(&)

Oturduğum koltukta ayağımı sallayıp , dururken yanımda kardeşimle , karşımızda oturan annemden doğru düzgün bir açıklama bekliyorduk. Tabi akla yatar bir açıklaması varsa ! Dakikalardır bu şekilde duruyorduk ve ben sinirden küplere binmiş vaziyetteydim.

Babamla konuşuyordu. Bizi bırakıp giden adamla. Yıllarca arayıp sormayan herifle. Ailesini umursamayan babamla. Ardından onca göz yaşı döktü, babamla. Hala inanmıyorum ! Bir insan bunu gururuna nasıl yedirebiliyordu aklım almıyordu !

O herifin bizim hayatımızdan tam manasıyla defolup gitmesi gerekirdi ! Ama annem konuşuyormuş kendisiyle ! Niye peki !? Ardından ne kadar ağladığını anlatmak için mi !? Veya ne zorluklarla büyüdüğümüzden mi söz edicekti !? Ya niye niye !?

" Konuşsana anne. Dakikalardır senden bir açıklama bekliyoruz ! " Dedim daha fazla sesiz kalmasına tahammül edemeyen sesimle.  Şuan karşımda oturan kadına öyle bir kızgındım ki , buz gibi bakışlarım bir an olsun üstünden ayrılmıyordu. " Evet , eminim ki mantıklı bir açıklaman vardır. "

Hiç sanmıyorum! Mantıklı bir açıklaması falan yoktu ! Surat ifadesi bile kendini ele veriyordu. İlk defa konuşmadıklarıda ortada. Sadece ama sadece bizi kandırmışlar ! Belki babamda gitmemiştir ! Buda bir oyundur.

Restorandan konuştuklarımızın üzerine hızla giyinmiş ve kemal amcaya hesap verip , Ali Berk'in elini tuttuğum gibi hızla restoranı terk etmiştik. Ardıma bile bakmadan sinirden yerinde duramaz şekilde eve doğru gelirken , gelene kadar bin defa annemin babamla konuşması için nedenler üretim.
Salak gibi onlarca neden aradım ve bulduğum her nedene de inanmıştım.

Ancak şuan karşımda duran kadına bakıyorum da , eğdiği kafasından , yüzümüze bakmaya utandığını görebiliyordum. Çökmüş omuzları , elleriyle oynayışı... Konuşmuştu o adamla. Belki de daha fazlası. Affetmisti.

Ben o adam yüzünden çocukluğumdan olmuştum , annem nasıl afederdi ? Tamam kendi gözyaşlarına acımadı da , bir kere olsun benim yaşadıklarımı dusünupte ben ne halt yiyorum demedi mi !? Hiç mi değerim yoktu onda. Allah aşkına bir kerecik olsun benim varlığım aklına gelmiş mıydı !?

Alt dudağımı dişledim . İnkar bile edemiyordu. Kafamı sola çevirirken sinirden gözlerim dolmaya başlamıştı.

" Onu , " dedi Ali Berk sakince ve yavaşça. Sesinde ki kırgınlığı çekil almıştım. Kafasını eğmiş annemin yüzüne bakmak dahi istemiyordu. Derin bir nefes aldı. " Onu affetin mi ? " Diye sordu. 

Annem olumlu şekilde kafasını aşağı yukarı sallayıp , onaylarken , sessizdi. İç çektiğin de " özür dilerim. " Diye fısıldayan sesini zar zor duydum.

" Nasıl affedersin anne ?" Diye sordu Ali Berk kafasını kaldırıp, annesine bakarken. Harbi anne nasıl affetin ? " Hiç mi utanmadın ? O adam bunca şeye neden olurken , bir kere olsun konuşurken , kendinden utanmadın mı ? Ben ne yapıyorum diye sormadın mı kendine !? Bu adam hayatımı bitirdi. Ben onunla nasıl konuşurum , çocuklarımın yüzüne nasıl bakarım diye düşünmedin mi !? Ya ben babasız büyürken , ablam bana babalık yaptıya ablam ! Kaç yaşında ki ablam ! Ama daha çocukken bile bize o bakmadı mı !? O adam yüzünden tüm hayatımız alt üst olup ablamın omuzlarına çökmedi mi !? Sen nasıl onla konuşursun !? Tamam kendinden utanmadın da ablamın yüzüne nasıl bakabildin anne ! Sana inanamıyorum ! "