METROCEANNA TALES I: Unchained Melody

CHAPTER FIFTY-SEVEN: RUINED

"I can't bite my tongue forever
while you try to play it cool
you can hide
behind your stories but don't take me for a fool

you can tell me
that there's nobody else
you can tell me that you're home
by yourself
you can look into my eyes
and pretend all you want
but i know,
i know

you're nothing but a lie...

how does it feel
when you kiss
when you know that i trust you?

and do you think about me
when (S)he f*cks you?
could you be more obscene?"

---Your Love is a Lie, Simple Plan
**************0o0*****************

napatigil sa pagpirma si Avril at tiningnan lang ang dokumento. tagus-tagusan ang mga mata nya at wala syang maintindihan sa binabasa.

she sighed heavily and remove her reading glasses. she slowly massage her temples and close her eyes. dama nya ang pagpitik ng kanyang mga ugat at nagsisimula nang sumakit ang ulo nya.

she opened her eyes and reach for the drawer. binuksan nya ito at kinuha ang isang bote ng lavender clear oil. tinanggal nya ang takip nito and applied on the affected areas. she felt relieved upon smelling the soothing, calming scent of the oil. gumaan ang pakiramdam nya at luminaw ang kanyang isipan.

sumandal sya sa kanyang swivel seat at humarap sa floor-to-ceiling glass panel. isang tao lang ang gumugulo ngayon sa ritmo ng kanyang galaw. walang segundo, minuto at oras na 'di nya ito naiisip. at sa tuwing nangyayari yun, humihilab ang puso nya sa sama ng loob.

halata nya. ramdam nya ang panlalamig nito sa kanya. inaabot na sya ng madaling araw pero ni isang reply sa mga pinadala nyang mga text message, PM's at e-mail ay walang response. tinatanong nya ang pamilya nito pero kahit sa kanila, naglilihim din ito. lagi daw itong hating-gabi na umuuwi at minsa'y inuumaga pa.

handa naman syang tumanggap ng pagkatalo. kahit masakit, ire-respeto nya ang pasya nito. mahal nya ito pero wala naman syang magagawa kung hindi nito matutumbasan ang damdamin nya. ang sa kanya lang, sana'y maging prangka ito sa kanya. tapatin sya nito na wala talaga syang pag-asa. hindi yung igo-ghost na lang syang bigla na para bang wala silang pinagsamahan.

her waist deep thought is cut when her smartphone blared with a call. it was the number from the Office of the University Registrar ng MPU. she immediately tap the answer button.

"hello. may info na ba kayo?"

[hello din po. nakuha na po namin ang pinapahanap nyo. sa pag-check po namin, wala pong Cecelia Vanellope Reyes ang naka-enroll sa masters degree class ng Education Department.]

'di sya agad nakapagsalita. kumuyom ang mga kamao at nalukamos nya ang bola ng papel.

"s-sigurado ho kayo? wala talaga? ang sabi nya kasi sa kanyang pamilya ay nag-enroll sya para sa kanyang masteral degree." aniya. kinukutoban na sya ng masama. "paki-check po ulit for the last time. sorry sa abala ngunit kailangan ko lang makasiguro."

[wala pong problema, President. saglit lang po, wag nyong ibaba ang tawag.] anito. so she waited. dinig nya ang pag-type nito sa keyboards.

[President, pasensya na. pero wala po talaga ang pangalan nya dito sa talaan.]

confirmed. nagsisinungaling nga ito. hindi sya halos makapaniwala pero yun ang totoo.

"sige, salamat." and she ended the call. her eyes stung and tears fell from it. napasinghot sya at mahinang humikbi.