Resisting Ezekiel

IX - Past

Unknown's POV

"How's your work with the Anime Corporation?" Tanong ko sakanya pagpasok niya sa opisina ko. Halata sa mukha niya na pagod na pagod na to sa pagtatrabaho. Hindi ko naman siya masisisi dahil masyado siyang workaholic. It's his choice to stay in that company anyway.

"I'm teaching the new CEO right now. He has no one except me." He answered then he laid on the sofa to rest. Palagi siyang tumatambay sa opisina ko kapag gusto niya magpahinga or kapag galing siya sa Anime Corporation.

"His brother is the new CEO now?" Tanong ko sakanya. Hindi naman ako huli sa balita. In fact, para niya na akong best friend dahil sakin siya nagsasabi kung ano nangyayari sa buhay niya. Napapansin ko nga na mas gusto niya na magwork under Ramirez's brothers kesa dito sa sariling kumpanya ng mama niya.

"Yes. He is a fast learner though. I like him." Sabi niya sakin. Kahit di siya nakaharap sakin, nakikita ko ang kaniyang ngiti. Napangiti naman ako. This is the first time na nakita ko siyang nakikipagkaibigan.

He is typically aloof and distant to everybody. Since yung incident na we found out that someone has been stealing some of our products, nagbago na siya. Palagi na siya lumalabas and hindi na tumutulong sakin dito sa Lazhier Company.

"What happened to Sandra?" I asked. Nacurious naman ako sa lagay ng dalaga after what happened kay Ethan. Bigla akong naawa sa batang yon. She seems so young pero hindi ko magawang masikmura na they had a thing ni Ethan. Sandra seems so innocent para sa mga ganong bagay.

"She's still in shocked for what happened. Panatag naman ako kasi andyan si Ezekiel to take care of her." Sagot niya sakin. Hindi ko mawari kung bakit parang gusto kong protektahan yung batang yon? I just know that Ezekiel is not the right man to take care of her. Kung yung kapatid nga na si Ethan, kinuha yung pagkainosente niya, si Ezekiel pa kaya?

"I feel bad for her. If she is my daughter, I will protect her." Bigla kong sambit. Nalulungkot ako sa nangyayari kay Sandra. She seems so tough yet I know that she's damaged and parang ako yung nasasaktan para sakanya.

"Ezekiel is nice, Dad. Hindi naman siya gaya ni Gary na masama ang budhi." Pagtatanggol niya kay Ezekiel. I know about Gary too. Hindi naman sa nangarap ako ng masama pero nagpapasalamat ako na wala na rin siya. Kung buhay pa siya siguro, Sandra is still not safe. I don't know why I care for Sandra this much.

"We never know, Jonathan. People can pretend just to get what they want." Pangaral ko sakanya. Sa edad niyang 28 years old, I know he understands what I told him. Hindi lahat ng tao, mabuti ang intensyon. Ang iba sakanila, nagbabalatkayo lang para makuha ang gusto nila.

"Well, you married Mom because you love her. Tinuring mo akong tunay na anak and you love me and take care of me more than my real dad, so I believe Jonathan is not a bad person. I dont like to stop believing that just because of a tragic past." He explained. Nanlambot naman ang puso ko sa sinabi niya. Gusto ko maluha sa tuwa but at the same time, I feel heaviness on my chest.

Jonathan is not my real son, but he is right about me loving him even if I'm not his real dad. I married her mom before because I have to pero nakalaunan naman, minahal ko din ang mama niya.

I looked at him while he is still casually laying on the sofa. Nangilid ang luha ko sa sinabi niya kanina. He really admire me sa lahat ng bagay. Tinuring niya din akong tunay na ama niya which makes me feel happy kasi kahit papano, nakaramdam ako ng pagtanggap.

Nagooverthink tuloy ako sa mga pwedeng mangyari. I don't like to fail him as a father. Ayaw kong kamuhian niya ako. Ayaw kong maging hate niya ako. Ayaw kong itakwil niya ako. Anak na ang turing ko sakanya kaya alam ko kung gaano ako masasaktan kung sakaling malaman niya ang totoo. Kakamuhian niya kaya ako pag dumating yung araw na malaman niya ang nakaraan ko?