Resisting Ezekiel

II - Live With Him

Sandra's POV

Pagmulat ko ng mga mata ko, agad ng pumatak ang mga luha ko. Kusa na lang iyon lumalaglag sa tuwing nagigising ako sa umaga. Pagkagising kasi na pagkagising ko, maaalala ko ulit si Ethan. We sleep together and he hugs me all the time. Hinahanap hanap ko presence niya palagi. Mga yakap at halik niya sa tuwing nararamdaman niyang gising na ako. I always miss the way he touched me. How can I able to live without all of those? Ramdam na ramdam ko sa dibdib ko ang bigat na hindi ko maipaliwanag.

Ganito ata talaga ang feeling ng brokenhearted. Parang feeling ko mas worse pa ang nararamdaman ko. Tinatamad akong gumalaw. I don't even want to get up to comb my hair or maghilamos man lang. I dont want to make myself disgusting, but I just can't help myself. I want to get over the pain but my mind and heart can't move on. Feeling ko kasi, If I make myself forget the pain, or move on, I will completely remove him out of my life and I don't want to.

Napayakap ako sa unan sa tabi ko. I wish he is still here. Parang feeling ko he took my life with him and now, I can't able to live. Noong una, kinuha sakin si Mama. Ngayon naman si Ethan. What does the world want me to do? What is it trying to say? May nagawa ba ako to deserve all of these? Bakit kinukuha lagi mahal ko sa buhay? Ako ba talaga yung malas sa pamilyang to? Is it because I'm just a fruit of sexual violence? I don't get it. Why is it happening to me?

Ilang beses ko na rin pinagtangkaan sarili ko na magpakamatay pero ewan ko ba kung masyadong malakas yung guardian angel ko. When I tried na magpasagasa, imbes na ako yung masagasahan, titilapon yung kotse sa ibang way. When I tried naman na uminom ng lason, either biglang bibisita yung atty sa bahay which means madadala agad ako sa hospital. I don't know why the Atty. can get inside the house but he told me that Ethan wants him to check up on me until masabi niya yung last will and testament.

It's like my faith is not to die yet. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba o ikakagalit na bakit pa ako binubuhay ng kung sino mang nagdadasal na sana safe ako palagi. I will thank them for their concern, but seriously, there is no reason for me to live.

Natigil ang pag-iyak ko ng may marinig akong umaakyat sa hagdan sa labas and narinig ko din na nagbukas yung pinto sa kabilang kwarto which is kwarto ni Ethan. Napataas ang kilay ko dahil sino naman kaya ang nangahas na magbukas ng kwarto ni Ethan. Imposible naman yung Atty. kasi I'm pretty sure, hindi na siya pwede magbukas ng bahay dahil tapos niya na basahin yung last will and testament and hindi siya basta basta nagbubukas ng pinto without calling me first.

Pinunasan ko agad yung luha ko at kinuha yung hanger na una kong nakita na nakakalat lang sa sahig. Hindi ko alam kung pano ako maproprotektahan ng hanger basta ang alam ko, I need something to defend myself. Hindi ko na rin inayos ang sarili ko kasi who cares? As far as I know, ako lang tumitira dito sa bahay and I won't allow any intruder to destroy my peace.

I immediately opened my door para icheck kung sino ang pumasok sa loob ng bahay ng walang pahintulot ko at nagulat ako nang makita si Ezekiel na hila hila ang mga luggages. Sakto kasing natapat si Ezekiel sa kwarto ko ng buksan ko ang pinto.

What is he doing here?

"What are you doing here?" Nakataas ang kilay ko na tanong sakanya. Ramdam ko nanaman ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Sa tuwing tinitignan ko si Ezekiel, I feel like nakikita ko si Ethan. Syempre imposibleng maging siya si Ethan pero hindi ko mapigilang hindi maisip si Ethan sa tuwing nakikita ko siya. Maybe I should stop thinking na kamukha niya si Ethan so I could focus that he is Ezekiel and not Ethan.

"I live here." He simply answered. Nagsalubong ang dalawa kong kilay sa kaniyang sinagot. Ngayon ko lang naalala ang mga nangyari kahapon at yung mga nakasulat sa last will ni Ethan na kasama ko na si Ezekiel sa iisang bahay. Hindi ko alam na tinotoo niya ang bilin at talagang nagsibalutan ng gamit at lumipat dito. How desperate he can be?