ZEHİRLİ ŞEKER

1. BÖLÜM🪷

HOŞGELDİNİZ!!

Sıkı tutunun ve gülmeye hazır olunn🍭

Başlama tarihiniz??

🪷

21.08.2024

🪷

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM BİR

Bir kurt bir tavşanı kovalıyor.

Bir kurt bir tavşanı yakalıyor.

Bir kurt bir tavşanı öldürüyor.

Bir efsanede anlatılırmış; kar gibi beyaz tüylü, sivri dişli, yüz insan gücünde yalnız bir kurt yaşarmış karanlıkların içinde. Karanlık öyle keskin olurmuş ki kurdun rengi siyah sanılırmış. Gerçi, o kurdu görebilmeyi başaran birkaç insan olmuş, sonra o insanlardan bir daha kimse haber alamamış.

Karanlıkta mı kaybolmuşlar yoksa onları kurt mu yemiş kimse bilmiyormuş. Bir gün bu kurt karanlığın içinde parlayan bir şey görmüş. Beyaz bir şey... bir tavşan. Küçük, cılız, korkak, güçsüz... kolay bir av.

Tavşan da kurdu görmüş o sıra. Korkmuş tabi. Ama kaçmamış çünkü korkudan ayakları çalışmaz olmuş. Kendisinden korkmadığını düşünen Kurt önce şaşırmış, sonra usulca tavşana yanaşmış. Sormuş; "Neden kaçmıyorsun?"

Bu tavşan biraz kurnazmış. Canını kurtarmak için yalan söylemeye başlamış. "Neden kaçayım? Beni yemeyeceksin sonuçta."

Kurt gülmüş. "Seni yiyeceğim." Demiş aksine. Daha çok korkan tavşan karşılık vermiş. "Beni yesen ne işe yarayacak ki? Sen kocamansın, ben senin karnını doyurmam, hiçbir etkim olmaz."

Kurt biraz düşünmüş. "Tadımlık olursun." Demiş en sonunda. Önü kapanan tavşan birkaç saniye Kurt'a bakmış. "Beni yersen çirkin olursun." Demiş ve eklemiş. "Bembeyazsın, beni yersen kirlenirsin."

Kurt yine gülmüş. "Tek lokmalıksın," demiş. "Seni, kanını akıtmadan yutabilirim."

Bu sefer gülen tavşanmış. "Çiğneyemeyeceğin bir lokma için hesaplar yaparsan büyük resmi kaçırırsın."

Kurt'un kaşları çatılmış. Sinirle hırlamış. Tavşan patisiyle Kurt'un arkasını göstermiş. "Orada bir geyik vardı, sen tek lokmalık bir av için hesaplar yaparken günlerce karnını doyuracak avı kaçırıverdin."

Kurt ardına bakmış. Guruldayan kanıyla "Ne zaman gördün?" diye sormuş.

"Az önce," demiş tavşan hemen. "Şimdi koşsan, yetişirsin." diye eklemiş. Kurt, tavşanın gösterdiği yere doğru dönmüş ve koşmaya başlamış. Sonra karanlıkta kaybolmuş. Korkudan ayakları tutmaz olan tavşan olduğu yere yığılarak derin bir nefes almış, sonra dönmüş durmuş karın içinde, kahkahalar atmış.

"Küçük hesapların yalanlarına da inanmamalısın." Demiş kendi kendine.

 Derin bir nefes alarak kolumun altına aldığım tavşana baktım. "Efsanenin devamını daha sonra anlatacağım." Sırıttım. "Hadi iyisin, yine yırtın."