ZEHİRLİ ŞEKER

6. BÖLÜM 🪷

Bölüm sınır dolar dolmaz geldiii💃🏻

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM ALTI

🪷

Tüm günü Aysel ve Aysu'la geçirmiştim. Aysel'le anlaşabiliyorduk ama Aysu için aynı şeyi söyleyemeyecektim. Vermiyordu tavşanımı resmen! Şaka gibiydi ama vermiyordu. Ne zaman ver artık desem, az daha oyniyim, diyordu.

Ay bir de yenge diyordu. Hayır! Yenge de değil YİNGE! Güncelleme mi gelmişti, ne olmuştu bilmiyordum ama yenge kelimesini birden yinge diye telaffuz etmeye başlamıştı.

Yingen batsın Aysu.

Sus be! Batmışım zaten. Daha nereye kadar batayım ben?

"Ellerine sağlık Nil." Dedi Aysel. Birlikte akşam için yemek hazırlamıştık. Daha doğrusu o hazırlarken boş durmamak için ben de yardım etmiştim. Böylelikle hızlıca bitirmiştik. Normalde evde çalışan falan olur diye düşünmüştüm, hatta bunu Aysel'e sormuştum. Annesinin yemekleri kendinin yaptığını, evi de kendi çekip çevirdiğini söylemişti. Böylelikle kızlarına da öğretmiş oluyordu. "Senin de ellerine sağlık." Dedim gülümseyerek. "Benlik bir şey var mı? Ben biraz bahçeye çıkacağım."

Kafasını iki yana salladı. "Yok. Bir kek kaldı işte fırında. O da olur on dakikaya."

Onu onayladım. Ellerimi son kez sudan geçirerek mutfaktan çıktım. Eğlenceli bir gün olmuştu. Aysu'yu uyuz etmek artık hobimdi ve o sinirlendiğinde çok komik oluyordu. Üzerindeki pileli etekle ve üst üste giydiği kazaklarla koridorda koşarken önüne geçtim. Tavşanım kolunun altındaydı.

Sahiplendi cidden.

Önüne birden geçtiğim için kendini durduramayarak bacaklarıma çarpmıştı. Kendimi bilerek yere attım. Yerden zor zor kalkmaya çalışırken bağırdım. "Kız yıktın beni!!"

Aysu, tam başımda bana birkaç saniye şakın şaşkın baktıktan sonra kahkaha atmaya başladı. Eşşek! Bir de eliyle ağzını kapatıyordu. "Ben şimdi seni yemez miyim?!"

Onu belinden kavradım ve üzerime doğru çektim. Gülmeye devam ederken çığlık da atıyordu. Gülüşlerine ayak uydurdum. "Bir de gülüyor ya! İnsan özür diler! Sana böyle mi öğrettiler?!"

Kahkahalarının arasından konuştu. "Sen çıktın önüme! Çekiyseydin!"

Gözlerimi büyüttüm. "Bak bak bak!" onu sırt üstü halının üzerine yatırdığımda daha çok gülmeye başladı. Karnındaki ellerimle onu gıdıklarken evi ayağa kaldırıyordu ama şu tipiyle elimden kurtulamazdı artık.

Aysu'yu gıdıklarken Aysel'in sesi geldi mutfaktan. "Nil." Durdum ve konuştum. "Efendim?"

"Abim mesaj attı. Geliyorlarmış." Kafamı sallayarak Aysu'ya geri döndüm. "Hadi bu seferlik kurtuldun elimden cadı."

Dizlerimin üzerinde doğruldum ve Aysu'yu da kollarının altından tutarak kaldırdım. Ayakları yere bastığında açılıp bir tane kafama geçirdi. Yaşadığım şokla öylece ona bakakaldım. İşte bunu beklemiyordum. "Kız ne vuruyorsun?!" diye solumuşken Aysel gözlerini belerterek çıkmıştı mutfaktan. "Aysu!" dedi öfkeyle. "Ne yaptın sen?! Özür dile çabuk!"

Aysu'nun gülen yüzü soldu. Şakalaştığımızı düşünüyordu büyük ihtimalle. Bir ablasına bir de bana baktı. Sonra elini çeneme koyarak çenemi sağa doğru itti ve vurduğu yeri öptü. "Acıdı mı ki yinge? Şakacıktan yapmıştım."