ZEHİRLİ ŞEKER

17. BÖLÜM🪷

Selammm🥰
Bölümler sabah mı gelsin akşam mı? Hangisi daha iyi oluyor?

💫

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM 17

🪷

Çınar, karşıma gelip durduğunda hiç istifimi bozmadan oturduğum yerden kafamı kaldırarak ona baktım. Çatık kaşları, hızlı solukları ve kızarmaya yüz tutmuş gözleriyle gözlerimin içine odaklandı. "Ortadan kaybolmak konusunda üstüne yok. Gözümü senden çektiğim an kayıplara karışıyorsun Nilüfer." dedi.

"Hayrola? Merak mı ettin?" diye sorduğumda kafasını sağa doğru yatırmıştı. Boynundan çıkan tok ses dikkatimi çekti.  "Tabi ki ettim! Abinim ben senin! Ayrıca telefon numaranı ver."

Vermeyecektim. Üstelik abinim ben senin mi demişti o?

"Ha-ha." Diye bir nida koptu dudaklarımdan. "Espri yeteneğine hayran kaldım doğrusu."

"Nilüfer!" dedi dişlerinin arasından. "Anlaman için bin kez mi anlatmam gerekiyor benim sana bazı şeyleri?"

"Bana hiçbir şey anlatmana gerek yok Çınar. Peşimde dolanmana da gerek yok. Biz seninle yalnızca iki yabancıyız. Ben bunu çoktan kabul ettim. Bence sen de et. İkimiz içinde her şey daha kolay olsun." Elinde sıktığı telefon kırılacak diye korkuyordum şu an. Bu kelimeleri sarf etmek abisini sayıklayarak büyüyen ben için hiç kolay değildi.

Ama ne yapabilirdim ki hayat acıydı. İnsanlar acıtıcı.

"Kabul edeceğim ve her şey daha kolay olacak öyle mi?" diye sordu inanmıyor gibi. Omuzlarımı kaldırıp indirdim. "Sen benim neyin içinde olduğumu bilmiyorsun. İçinde olduğum şeyin sana vereceği zararları bilmiyorsun, Nilüfer! Böyle olmasını ben istemedim ama oldu. Al bak kabullendim. Artık daha mı kolay?"

Değildi. Gözlerim sorguyla kısıldı. "İçinde olduğun şey?" Üzerinde durduğum konudan hoşlanmamıştı. Hiç hoşlanmamıştı. Derince bir nefes alıp verdi ve az önce Barış'ın oturduğu yere oturdu. Bana değil ileriye bakıyordu. "Böyle mi olacak? Her şeyi ardında bırakıp gidecek misin?"

 Yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı. "Çınarcığım." Dedim içten bir şekilde. "Benim ardımda bırakıp gideceğim hiçbir şeyim yok. Ne bir ailem, ne bir mirasım, ne de bir-" Sustum çünkü ona bir daha asla sesli bir şekilde abi demeyecektim. "Ne de bir?" diyerek devam etmemi istediğini belli etti ama omuz silktim.

"Ne de bir geçmişim." Dedim. "Benim buraya ait hiçbir şeyim yok."

"Sen benim kardeşimsin. Bunu inkar edemezsin."

Güldüm. "Edemem tabi." Dedim. "Değerli soyunuzdanım sonuçta. Kanınızı taşıyorum. Bana öyle güzel bir karşılama düzenlediniz ki bir an kendimi masal diyarında sandım."

"Nilüfer! Dalga geçmeyi kes!"

Ona ters bir bakış attım. "Bana bak! Bana emir verip durma saçmalamayı değil seni keserim!" dedim birden. Birkaç saniye öylece yüzüme baktıktan sonra güler gibi oldu. "Ne bu hareketler?" diye sorduğunda yüzümü buruşturdum. "Ne varmış hareketlerimde be?"

"Kız halim gibisin anasını-" Kendini bastırarak küfrünü yarıda kesti. Gözlerimi kırpıştırarak yüzüne doğru yaklaştım. "Ay sana benzediğimi mi söylüyorsun?" dedim neşeli bir şekilde. Yüzümü inceledikten sonra kafasını başka tarafa çevirdi. "Bir şey söylediğim yok."