ZEHİRLİ ŞEKER

11. BÖLÜM🪷

Kısıtlamaya rağmen şimdiden 1000 tıklanmayı aşmışız♥️ Okuyan herkese teşekkürlerimi sunuyorum💞

🍭

VOTE VE YORUMU UNUTMAYIIINN

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM 11

🪷

Şansımın yüzde doksan dokuz nokta dokuzunu nerede harcamıştım bilmiyordum. Kalan yüzde sıfır nokta birlik kısım ise hiç işime yaramıyordu. Genişçe sırıttıktan sonra tavşanıma sarılarak kapıya uzandım. "E oldu o zaman. Çok teşekkür ediyorum!"

Hiçbir şey söylemelerini beklemeden arabadan indim ki o saniyelerde Çınar'ın arabası da sokağa girmişti. Ağzımdan bir çığlık daha kaçtı ve koşmaya başladım. Konağın kapısının önünde geldiğimde maalesef bu sefer kapıyı kapalı buldum. Anında kapıyı yumruklamaya başladım. "Barış! Aç kapıyı!"

Tüm gücümle kapıyı yumruklamaya devam ederken abimin arabası bir kenarda durdu. Allah'ım öldürecek beni. "BARIŞ!"

Yumruklarım hızlanırken elimin acımasını umursamıyordum. Arkama baka baka kapıyı yumruklarken kapı aniden açıldığında sendeledim. Neyse ki açan kişi kollarımı tuttuğu için düşmemiştim. Nefes nefese kalmış bir şekilde beni tutana baktığımda çakır gözlerle buluştuk. Barış! Şükürler olsun. "Nil, ne oluyor?" diye sordu endişeyle. Yerimde titrerken konuştum. "Barış, öldürecek beni!"

Kaşları çatıldı. Bakışı değişti. "Kim?" diye sorduğunda sesindeki tını yutkunmamı sağladı. Ona cevap vermeme gerek kalmadı çünkü abicim tüm konağı ayağa kaldırmıştı. "NİLÜFER!"

Çığlık attım. İçeriye doğru koşmaya başladığımda Barış afallamayla sormuştu. "Çınar?"

"Nerde o? He? Nerde?!"

"Lan kimden kaçıyor bu kız?"

Barış, şu an gerçek bir katilin olduğunu düşünüyor olmalıydı. Ev halkı bahçeye dökülmüşken onlara gülümseyerek el salladım ve abimlerin tarafa döndüm. Çınar, Barış'ı umursamadan içeri daldı. O an göz göze geldik. "Nilüfer, adam gibi yanıma gelmezsen benden günah gider."

Kafamı, tabi tabi, der gibi salladım. "Oldu canım! Geleyim de öldür beni değil mi?"

Çınar'ın arkasından çıkan Barış sordu. "Nil, sen abinden mi kaçıyorsun?"

Kafamla onu onayladım ve gerçeği dile getirdim. "Öldürecek beni!"

Çınar boynunu kütletti. Üzerime doğru yürümeye başladığında gerilemeye başladım ben de. "Nilüfer, bir daha uyarmayacağım."

Bu adam kime çekmiş?

Annemin sinirli hallerine?

Doru.

Adımlarını hızlandırdığında el mecbur yeniden koşmaya başladım. O da peşimden gelmeye başladığında bahçedeki küçük havuzu 3 tur falan koştuk. At yarışlarına dönen olayı Barış sağ olsun kazasız belasız atlatmıştık.

Barış, Çınar'ın önüne geçtiğinde arkasında durdum. "Yeter artık! Kaç yaşında insanlarsınız! Konuşup halletmek yerine yaptığınız çocukluğa bak!"

Haklı.

Çınar'dan önce lafa daldım. "Benim bu ayıyla konuşacak hiçbir şeyim yok! Dağdan inme! Sana saygı edep öğretmediler mi ha?!"