ZEHİRLİ ŞEKER

20. BÖLÜM🪷

500 yorumluk sınırı doldurmuşsunuz🙉

15 bini aşmışızz🥹🥰
Aile ketegorisinde 1. Sıradayız💃🏻💃🏻

Teşekkür ederiim hepinizee🥰

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM 20

🪷

Kalbimin attığı her an, aldığım her dem zihnime özenle yazılan bir sayfa gibiydi.

Abimle birlikte yürüyordum. Abimle...

Konuşmuyorduk ve şu an için konuşmamak öyle iyi gelmişti ki bana. Onunla böyle bir an paylaşmak beni mutlu etmişti.  Geri döndüğümde anneme bu anıyı gülümseyerek anlatabilecek olmak ise daha da mutlu ediyordu.

Acaba o şu dakikalarda ne düşünüyordu? Sorsam, beni tersleyecek ve bu an bozulacaktı. Bu yüzden sustum.

Yürümeye devam ederken duyduğum cıyaklama sesiyle durmuştum. Sağ yanımızda sokak boyu devam eden yüksek bir çit vardı ve ses o taraftan geliyordu. Yönüm çitlere doğru dönerken Çınar'ın da yürümeyi kestiğini fark ettim. Boyum çitin üstünden bakmama yetmediği için bulduğum boşluktan tek gözümü kapatarak diğer tarafa baktım.

Birkaç köpek... yavru köpekler!

Çınar yanımda çitin üstünden baktığım yere baktığında ben göremediğim için sordum. "Ne olmuş? Niye bağırıp duruyor?"

"Bilmiyorum." Dedi benden biraz uzaklaşarak daha iyi görebileceği bir yere geçti ve soruma cevap verdi. "Tasmasına takılmış."

Gözlerim endişeyle büyüdü. "Ne yapacağız?" Diye sorarak ona döndüm. Çınar çitin olduğu tarafa göz atarak bana geri dönmüştü. "Özel mülk burası, elimizi kolumuzu sallayarak giremeyiz."

"Ama çok bağırıyor, canı yanıyor baksana." Çitin delik olan kısmından içeri baktım. 3 tane görebiliyordum. Acıyla bağıranı göremiyordum ama görmeme gerek yoktu zaten. Sesiyle yeterince kendini belli ediyordu.

Ellerimi çite koyarak hafifçe sarstım. Oldukça sağlamdı, hayatta yıkılmazdı. O zaman tek çare tırmanmaktı.

Başımıza iş açacaksın.

Olsun. Köpek kurtulacak sonuçta.

Çit çok yüksek, nasıl çıkacağız?

Ay bilmiyorum, bir sus!

Çitin üst kısmından tutarak kendimi yukarıya doğru çekmeye çalıştım. O an Çınar sordu. "Ne yapıyorsun?"

"Çite çıkıp karşıya geçeceğim."

Beni baştan sona süzdü. "Bu boyla mı?" Kaşlarımı çattım. "Ay ne varmış benim boyumda!? Sen ayı gibiysen ben ne yapayım?"

"Yine ayı dedi ya..."

Ona aldırış etmeden ayağımı bir yere yaslayıp kendimi yine yukarıya çektim. Tam başardım demişken ayağım kaydı ve dengem bozuldu. "Ay!"

"Kız yavaş!"

Abim tutmuştu.

Abim beni tutmuştu!

Düşmeyeyim diye.

Ama ağlarım...

"Başımın belası ya," diye söylenip önümde diz çöktü ve ellerini birleştirip önüme doğru uzattı. Ona sorguyla baktım. "Bas şuraya."