ZEHİRLİ ŞEKER

33. BÖLÜM🪷

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER

BÖLÜM 32

🪷

Sabahın ilk ışıklarıyla kalkmış ve hastaneye gitmiştik. Alışkın olduğum kontrollerden geçtikten sonra doktor bey önümüzdeki günlerde şeker seviyemi dikkatli bir şekilde takip etmemi ve haftanın sonunda kendisine getirmemi istemişti.

Eğer dün gece yaşanan olay gördüğüm kabus yüzündense böylelikle anlamış olacak aldığım ilaçları da ona göre arttıracaktık. Abim bugün için başhekimden Lavin'e izin almaya gitmişti. Ben de arabanın içinde onları bekliyordum. Geldiklerinde Volkan'ı okuldan almaya gidecektik.

Sabah Barış'la da konuşmuştuk ama işi olduğu için kısa bir konuşma olmuştu. Yetmemişti bana. Müsait olduğunda arayacağını söylemişti. Üstelik gece olanları bildiğine emindim ama konu hakkında hiçbir şey söylememişti. Beklemekten başka yapabileceğim hiçbir şey yoktu.

Telefonum çalmaya başladığında erkana baktım. Kübra arıyordu. Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleşti. Hemen açarak kulağıma yasladım. "Naber güzellik?" Diye sordu telefonu açar açmaz. "İyidir. Asıl senden naber? Sesin soluğun çıkmıyordu."

Homurdandı ama ne dediği anlayamadım. "Son anda önemli bir duruşmaya girdim. O yüzden sana dönemedim canım. Her şey yolunda mı? Şu dağ ağasıyla ne yaptınız?"

Kıkırdadım. "Hey abime öyle şeyler söyleme."

"Neden? İlk başlarda sen de söylüyordun? Ayı diyordun kızım adama."

"Ya o bence hâlâ ayı." Dedim söylediğime gülerken. "Ama artık oyuncak ayı." Telefonun ucundan bir kahkaha attı. "Yumuşattım diyorsun?"

"Bence içinde vardı." Dedim. "Hem biliyor musun dün gece abim saçlarımı ördü." Sesimden büyük bir heyecan okunuyordu. "Vaay! Ağamıza bak sen!"

Kıkırdadım. "Öyle, sen neler yapıyorsun?"

"Bir iş üstündeyim diyelim."

"Ne işi?"

"Süpriz olsun. Bugün ne yapacaksın?"

"Abimin çiftliğine gideceğiz. Bahsetmiştim ya sana, atlar falan var demiştim, hatırlıyor musun?"

"Evet hatırlıyorum, sadece abin mi olacak?"

"Hayır, Lavin ve Volkan da gelecek."

"Oo kardeş buluşması ha?" Kafamı salladım. "Hm-hm."

"Kendine dikkat et, Nil. Hayvanlara dalıp şekerini ihmal etme. Hem oralarda yöresel yemek çok vardır. Bak sakın koyvereyim deme."

"Ben desem bile abim demiyor merak etme. Yediğim her şeyi hesaplıyor." Güldü. "Bir şeyi düzgün yapıyor en azından." Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Tamam öyleyse bir şey olursa bana haber ver. Seni şimdilik kardeşlerinle baş başa bırakıyorum."

"Tamam. Görüşürüz. Kendine dikkat et." Onunla vedalaştıktan sonra telefonu kapattım. Dün geceden ve Akif olayından bahsetmek istememiştim çünkü Kübra'yı birazcık tanıyorsam delirirdi.

Olduğum taraftaki cama birden tıklatıldığında kafamı çevirdim. Abim, dışarı çıkmam için bir işaret yaptı. Kapıyı açar açmaz sordum. "Ne oldu? İzin verdiler mi?"

"Verdiler." Desede Lavin'i göremediğim için sordum. "Ee hani Lavin nerede?"

"Üzerini değiştirip gelecek." Kafamı usulca salladım. "Sen iyi misin?" Diye sordu. "İyiyim, neden?" Sıkıntılı bir nefes aldı. Beni kısaca izledikten sonra kafasını iki yana salladı. "Hiç." Dedi omuz silkerek. Ama sonra yine sordu. "Gerçekten iyi misin?"