ZEHİRLİ ŞEKER

4. BÖLÜM 🪷

🍭KEYİFLİ OKUMALAR🍭

ZEHİRLİ ŞEKER
BÖLÜM DÖRT

🪷

Biz nerede kalmıştık?

Gözlerimi kapatıp bir süre düşündüm. Tavşan, en son kurdu kandırmıştı. Sonra kurt tavşanın söylediğine inanarak gitmişti ve böylelikle de tavşan canını kurtarmıştı.

Peki ne kadar süreliğine?

Gözlerimi açtım, koca yatakta birkaç kez sağa sola döndüm. O sırada tavşanım kucağımdaydı. "Efsanenin devamını merak ediyor musun?" sessizlik oldu. Dün dışarda mindere gömülmüş yatarken bir çalışan gelip beni uyandırmıştı. Uyandırmasa sabaha kadar buz tutacağıma emindim. Koşarak odaya gelip yorganıma sarıldıktan sonrasını hatırlamıyordum.

"O zaman tüm günümüzü yatakta efsane anlatmaya-" kapı iki kez tıklandığında susmak zorunda kaldım. Yatakta düzelerek bağdaş kurdum ve oturdum. "Girin?"

Kapının kolu yavaşça döndü ve Aysel başını içeriye doğru uzattı. "Nil?"

"Evet?"

Derin bir nefes aldı. "Ay uyanık mısın?" derken tamamen içeri girmiş ve kapıyı kapatmıştı. Kafamı usulca sallayarak uyumadığım belli etmek adına kendimi gösterdim. "Uyandırmadım değil mi?"

Bu sefer de kafamı iki yana salladım. "Çok oldu uyanalı." Dedim. Gözleri büyüdü. "Kaçta uyandın ki?"

"Altıda."

"E niye inmedin aşağıya? Kaç saat olmuş."

"Herkes uyuyordur diye düşündüm."

Bu bir yalan.

Ve bunu sadece biz biliyoruz.

Kafasını belli belirsiz salladı. "Ben uyuyordum." Dedi gülümseyerek. "Az önce kalktım ama abim çok erken uyanır senin gibi. Onunla vakit geçirirdin."

Ya değil mi? Beni elinin üstünde tutardı.

Gözlerimi kırpıştırdım ve gülümsemeye çalışarak konuştum. "Abinle vakit geçirebileceğim ortak noktalarımız olduğunu sanmıyorum Ayselcim."

Alt dudağını sarktı. Acele bir tavırla yanıma gelerek yataktaki boşluğa oturdu ve kolumu tuttu. "Nil." Dedi uzatarak. "Gerçekten abim kötü biri değil." gözlerimin içine inanmamı ister gibi baktığı için aksini söylemedim. "Tabi ki öyle." Dedim.

Bu da bir yalan ve belli ediyorsun.

"Tanımadığın için önyargıyla yaklaşıyorsun abime. Biliyorum. Yani zaten tanışmanız pek güzel değildi. Ama inan bana abim kötü biri değil. O benden bile iyidir."

Ne yani ben de abimle büyümüş olsaydım ona bu kadar çok sevecektim öyle mi?

Ne güzeldi...

Kafamı usulca salladım. "Aysel, abinin kötü biri olduğunu düşünmüyorum merak etme. Biz sadece farklı hayatlar yaşayan farklı insanlarız. Anlatabildim mi?"

Kafasını salladı sonra genişçe gülümseyerek yeni bir konuya giriş yaptı. "Ay ben seni kahvaltıya çağırmak için gelmiştim."

Tavşanımı kolumun altına alarak ayaklandım. "E hadi inelim o zaman."

Gözlerini üzerimde gezdirdi ve çekinerek sordu. "Böyle mi ineceksin?" üzerime baktım ve ofladım. Kendi evimde olmadığımı unutmuştum. "Hazırlanıp iniyorum." Dedim cümlemi yenileyerek. Kafasıyla bir onay verdi ve odadan çıktı.