Impiyerno sa Ating Bayan

Kabanata 1

Sa Dilim ng Gubat

Si Lino ay nagising sa isang lugar na tila walang hangganan sa kadiliman. Ang paligid ay puno ng malamig na simoy ng hangin, nagpapakilabot sa kanyang buong katawan. Humaplos ang damo sa kanyang mga binti, parang mga kamay na humahawak sa kanya upang pigilan siyang makalayo. Tahimik ang paligid, ngunit may kung anong bigat ang sumasakal sa kanyang dibdib, nagpapaalala na may mali sa lugar na ito.

Dahan-dahang bumangon si Lino mula sa malamig na lupa. Nilingon niya ang paligid, ngunit puro anino lamang ang bumabalot sa bawat direksyon. "Nasaan ako?" tanong niya sa sarili, ngunit walang sagot ang gubat. Sa halip, ang katahimikan ay nagmistulang nagbigay-diin sa kanyang pag-iisa. Hindi niya matandaan kung paano siya napadpad doon. Ang huling alaala niya ay pira-piraso, parang mga basag na salamin na hindi niya mabuo.

Habang naglalakad siya, nadama niya ang takot na unti-unting bumabalot sa kanya. Pakiramdam niya'y may mga matang nakamasid sa kanya mula sa mga madadahon at matitinik na halaman. Bawat hakbang niya ay parang tugtog na nagiging mas maingay habang siya'y lumalalim sa gubat. Lumalangitngit ang mga tuyong dahon sa kanyang mga paa, nagbibigay ng tunog sa tila walang buhay na kapaligiran. Subalit, sa bawat yapak ay parang mas nagiging malinaw ang isang pangamba – na hindi siya nag-iisa.

May nadarama siyang isang misteryosong enerhiya, isang puwersa na tila nagtatago sa likod ng bawat puno at anino. Parang may nais itong ipabatid sa kanya, isang bagay na hindi niya maintindihan ngunit nararamdaman sa kaloob-looban ng kanyang puso. Siya'y nagpatuloy sa paglalakad, naghahanap ng anumang palatandaan ng landas o kahit isang lugar na maaaring makapagbigay ng kanlungan mula sa lamig at dilim.

Biglang naramdaman ni Lino ang malamig na dampi ng hamog sa kanyang balat. Sa likod ng kanyang isipan, bumubuo ang mga tanong tungkol sa kanyang pagkatao at ang mga pangyayari bago siya makarating sa lugar na ito. "Sino nga ba ako? Ano ang dahilan ng aking paglalakbay?" Hindi niya matukoy kung saan nanggagaling ang mga tanong na ito, ngunit nararamdaman niya ang bigat ng mga ito na tila nagpapahiwatig na may mas malalim na dahilan sa likod ng kanyang kalagayan.

Nagpatuloy siya, hinawi ang mga sanga at dahon sa kanyang daraanan, umaasang may makikita siyang kahit anong makakapagbigay-linaw sa kanyang kinaroroonan. Ngunit ang gubat ay tila walang katapusan; ang mga puno ay mas lalong nagdikit-dikit, at ang landas ay mas naging makipot. Ang malamlam na liwanag na nagmumula sa kalangitan ay hindi sapat upang makita niya ang kabuuan ng kanyang daraanan. Parang pinipilit siyang iligaw ng gubat, ibinubulong sa kanya na wala nang daan pabalik.

Sa bawat hakbang, nakararamdam siya ng lalong tumitinding takot. Pakiramdam niya ay nahuhulog siya sa isang patibong, isang perang nakatadhana nang pagdaanan. Patuloy siyang naglakad, kahit alam niyang ang kadiliman ay maaaring magdala sa kanya sa mas malalim na panganib. Ngunit sa kabila ng lahat, isang munting boses sa kanyang puso ang nagpapalakas ng kanyang loob, umaasang makaligtas siya at muling matuklasan ang sarili.

Matapos ang tila napakahabang oras ng paglalakad, nakarinig siya ng mga kaluskos sa kanyang likuran. Biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso, at napatigil siya. Tumalikod siya, ngunit wala siyang makita. Walang ibang naroroon. Sa gitna ng dilim at katahimikan ng gubat, tanging ang kanyang paghinga ang naririnig niya. Ngunit alam niyang hindi iyon guni-guni lamang. Mayroong presensiya, isang bagay na nakatunghay at nagmamasid sa kanya. Pakiramdam niya ay iniintay siya nitong gumawa ng maling hakbang.

"May tao ba rito?" tanong niya, ngunit ang tinig niya'y nawala sa hangin. Wala siyang kasagutan, at ang katahimikan ay nagpatuloy, tila nilalamon siya ng takot. Lumakad siya nang mas mabilis, umaasang makalalayo sa hindi niya nakikitang kalaban. Ngunit anuman ang ginagawa niya ay parang hindi siya makalayo sa pakiramdam na may anino ng panganib na laging sumusunod sa kanya.

Habang naglalakad, muling bumalik ang mga tanong sa kanyang isipan. Sino siya? Ano ang dahilan ng kanyang pagkaligaw sa madilim na gubat na ito? Tila may mga bahagi ng kanyang alaala na sinasadyang kalimutan, mga piraso ng kasaysayang tinatakpan ng dilim na hindi pa niya kayang maliwanagan.

Sa huli, dumating siya sa isang maliit na bukas na lugar sa gitna ng gubat. Bahagyang nasinagan siya ng liwanag mula sa buwan na sumilip sa mga sanga ng puno. Sa ilalim ng liwanag na iyon, tila bumabalot ang isang munting pag-asa sa kanyang pagkatao. Ngunit bago pa man siya makapag-isip nang malinaw, nakarinig siya ng mga hakbang sa likuran niya. Bumalik ang kanyang takot, mas malakas kaysa dati.