မကြာမီ ရောက်ရှိလာမည့်ဆွေးနွေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ထားရမည့်အချက်များအကြောင်းအသိပေးရန် မုဒြာသည် ဘုန်းအသင်္ခါအား လိုက်ရှာလို့နေသည်။
သို့သော် စံအိမ်တော်တစ်ပတ်သာနှံ့သွားသည်၊ ဘုန်းအသင်္ခါကို လုံးဝမတွေ့ချေ။ ထို့ကြောင့် မှောင်မှောင်မဲမဲနှင့် ဘုန်းအသင်္ခါသွားတတ်သည့်ကျောက်ဆောင်ဘက်သို့သာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
သဲသောင်ပြင်တွင် နပန်းလုံးနေကြသည့်အမျိုးသားငယ်နှစ်ဦးကိုမြင်တော့ မုဒြာအတန်ငယ်မင်သက်သွားမိသည်။ ထိုအမျိုးသားနှစ်ဦးတွင် တစ်ဦးမှာ ဘုန်းအသင်္ခါဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ဦးမှာမူ လူသားအသွင်ပြောင်းထားသည့်ရေနတ်မင်း ဖြစ်လေသည်။
ဘုန်းအသင်္ခါမှာ အပေါ်စီးကနေ အသာရနေခဲ့ပြီး ရေနတ်မင်းအား သူ့ကိုယ်ဖြင့်ဖိကာ ချုပ်ထားခဲ့၏။
" ကျွန်ုပ်ကို အရှုံးပေးပါတယ်လို့ပြောရင် လွှတ်ပေးမယ် ဘယ်လိုလဲ "
" ဆုတောင်းလေ "
" ရတယ်လေ "
ထို့နောက် ဘုန်းအသင်္ခါသည် ပြောင်ချော်ချော်မျက်နှာပေးနှင့် စတင်တောင်းဆုပြုလေသည်။
"ကြီးမြတ်လှစွာသော
ဘုန်းတန်ခိုးအာနုဘော်၊
မြင့်မြတ်လှပါသော
ဂုဏ်ရည်စွမ်းပကားတို့နှင့်
ပြည့်စုံတော်မူထိုက်သော မဟာသမုဒ္ဒရာသခင်..အဏ္ဏဝါရေနတ်အရှင်အား
ဦးထိပ်ပန်ဆင်လျက် ရှိခိုးဂါရဝပြုပါ၏။
ထိုကဲ့သို့ ရှစ်ခိုးပူဇော်ရသောအကျိုးကြောင့် ဟော့ဒီလုလင်ပျိုအား အရှုံးပေးပါတယ်ဟုဖွင့်ဟဝန်ခံလာအောင် စွမ်းဆောင်ပေးသနားတော်မူပါ။ သြော်.. ဟုတ်သားပဲ သင်က ရေနတ်အရှင်ပဲ "
တခစ်ခစ်နှင့် ဘုန်းအသင်္ခါ ရယ်မောလိုက်သည်။
သို့သော် ဘုန်းအသင်္ခါအနေနှင့် ဘယ်လောက်မှ မရယ်လိုက်ရပါ။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းတွင်ပဲ ရေနတ်မင်းသည် လေဟုန်ကဲ့သို့အရှိန်နှင့် အခြေအနေအားပြောင်းလဲပစ်လိုက်သည်။
ယခုဆိုလျှင် ဘုန်းအသင်္ခါမှာ အောက်သို့ရောက်သွားခဲ့ပြီး လက်ကိုလည်း နောက်ပြန်ချုပ်ခံလိုက်ရပြီဖြစ်၏။
