elimi yüzümün arasına alıp okşarken alaraa sessizce yanımda bekleyip destek oluyordu bana.
"Hastane kaydı yok, bu nasıl olabilirr" benim o hastanede doğdumu söylemişti annem.
"Gidip onunla tekrar konuşacağım, bana her şeyi anlatmak zorunda" bir şey saklıyordu, eminim buna. Zaten geçen seferde garip garip konuşuyordu.
"Yine yalan söyledii bana, ne saklıyor kii" bu konu yüzünden işime odaklanamıyordum
Onunla buluştuğumda kendime hakim olamamıştım, canını bilerek yakmak istemiştim ve sonunda tokadıda yemiştim zaten..
İlk defa bana vurmuştu.
Keşke bunca yıl beni dövseydide görmezden gelmeseydi, daha çok can acıtıyordu bu.
"Beklemeyecek misin sonuçları" kafamı iki yana salladım. "Hemen öğrenip bu konuyu kapatmak istiyorumm"
Telefonumu alıp ona bir saate hazır olmasını söyledim. Cevabı ise
"Gelememm" olmuştu.
"Ne işin varda gelemiyorsun acaba, sırf anlatmamak için gelmiyor" dedim sinirle söylenerek.
"Ne zaman müsaitsin?" Diye yazdım anneme, Cevap uzun süre gelmedi. Sonra
"buluşmayacagım seninle, o saçma düşüncelerinede son verr. Sen bizim kızımızsın."
"Kapıya kadar gelirr o adamın önünde söylerim, her şeyi. benim babam olmadığını, o zaman ne yapacaksın. inan bunu yaparım" sinirle yazdıgım şeyle alaraa bana baktı şaşırarak.
"Niye öyle bir şey yazdın, bunu yapar mısın?" Kafamı iki yana salladım. "Hayır ama ancak böyle kabul eder"
Aynı anda mesaj belirdi ekranda. "Bunu yapmaa sevde" buluştuğumuzdada çok korkmuştu. Bir şeyler saklıyor, biliyor iştee. Yoksa neden bu kadar korksun kendinden eminse korkmamalıydı.
"O zaman bana her şeyi anlat, seninle konuşmak istiyorum."
" Ve geçen gün masada sakladığın, anlatırsam üzülürsün dediğin her şeyi bilmek istiyorum"
"Sakladığım bir şey yokk, niye bu kadar inatçısın"ofladım, bu konu çok uzuyordu
"Bana ya bir saat söyle ya da bir saat sonra gelecek araca bin! Son kez söylüyorum"
"Boşunaa yapıyorsun, sen benim kızımsın. Ben dogurdum seni. Bundan eminim."
"O zaman babamın kim olduğunu söylersin anne" geçen gün bunu söyledim diye tokadı yemiştim. Hakketmiştimm tabi, kaba söylemiştim kabul.
"Sevdee, yine saçma sapan konuşmaa" dedi annem. alara elini koydu elime.
"Biraz daha sakin konuş aşkımm, sakin oll. Daha hiçbir şey bilmiyoruz"
"Ne yapayım, yalan söylüyor bana. O adam benim babam değil, yinede ısrarla beni o hastanede doğurduğunu söylüyor. Doğum kaydı bile yok amaa, bu seni şüphelendirmiyor mu?"
"Tabikide evett, yinede kaç gündür bunu düşünüp duruyorsun. Aryada üzülüyor seni böyle görünce, moralin bozuk" derin bir nefes aldı ve dudağını büzdü.
"Ve bende üzülüyorum aşkımm" gözlerim dudaklarına kayarken yutkundum, ellerini usulca boynuma cıkarıp ordaki sacımla ilgilendi. hafifçe masaj yapar gibi okşuyordu
"Bebeğim üzülüyor mu?" Başını aşağı yukarı salladığında elimi beline sarıp onu kucağıma çektim. Hafifçe doğrulup kucağıma oturdu.
"Üzülüyorum tabii, sevgilimi bu şekilde görmek istemiyorumm"
"Onun benim annem olup olmaması umrumda degil, üzülmüyorum kii. Sadece yalan söylemesi beni sinirlendiriyor"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun Yolcusu (+18)
RomanceBu hikayede akran zorbalığı ve yetişkin içerik bulunacaktır. İki liseli kızın arasındaki olaylardan ilerleyecek. Nefretle başlayan bir ilişki
