Umudun Yolcusu (+18)

küçük misafir

O mesajdan sonra direkt serhatı aradım ve sayenin evine gitmesini istedim. Dolaba doğru gidip üzerime hızlıca bir kıyafet giydim "ne oluyor aşkım, bir şey mi olduu" dedi panikleyerek

"Sayee, emin değilim ama intihar etmiş olabilir" alarada ayağa kalktı "ben bakıp geleceğim tamam mı, sen kal burda." Alnını ôpüp bir şey demesine izin Vermeden çıktım odadan.

Serhat beni aradığında hapörlere aldım telefonu "ambulansı aradın mı?" Dedim direkt "aradım efendim, biz varmak üzereyiz zaten."

Son hız evi doğru sürdüm, bilmiyorum kendimi kötü hissediyordum. Son iki haftadır hiçbir mesajına tam olarak dönmüyordum. Aslında dönüyordum ama tek mesaj atıp konuyu  kapatıyordum hemen. Kaç gündür mesaj atmayı bile bırakmıştı. Ona yardım edeceğimi söylemiştim, sadece bu yüzden vicdan yapıyordum.

10 dakika sonra serhat aradı, sayenin intihar ettiğini, ambulansla hastaneye götürüldüğünü söyledi. Ben ise eve sürmeye devam ettim.

5 dakika sonra varır varmaz hızla içeri girdim, bomboştu. Tek ses bile yoktu. Yukardaki odaları tek tek kontrol ettim.

Bir odaya girmiştim ki aradığım kişiyle rahat bir nefes aldım. Sayenin 3 yaşındaki çocuğu yatakta uyuyordu mışıl mışıl.

Yanındada bakıcısı vardı ama pek iyi gôzükmüyordu. Hasta gibiydi. Elini karnında tutuyordu.

Bayılacak gibi olduğunda yanına gidip kolundan tuttum "iyi misiniz?" Başını iki yana salladı "iyiyim" onu yatağa oturttum "pek iyi durmuyorsunuz, hastaneye gitmek ister misin?"

"Hayır kızım, bu ağrı normal" derin bir nefes alıp acısını gôrmezden geldi "4. Evre mide kanseriyim, ağrı oluyorr"

Ne diyeceğimi bilemeden ona baktım "geçmiş olsun" dedim sessizce "artık kurtuluşum yok kızım" son evredeydi, zordu evet.

"Sevde sen misin?" Dediğinde basımı salladım "arya'yı almaya mı geldin" demek ismi aryaydı. "Ona bakmak için geldim"

"Saye hanım gelirsen aryayı sana vermemi söyledi, ben artık bakamıyorum ona."

Masum masum yatan aryaya baktım, çok minikti. "Ben onu alırım yanıma" burda tek bırakacak değildim, bir de bakıcı hastaydı o da bakamazdı.

"Sizi hastaneye kadar götürmelerini söyleyeyim, iyi gözükmüyorsunuz' bu sefer başını salladı, serhatı arayıp söyledim. O da aryaya doğru gidip kucağına aldı, sıkıca sarıldı ona kokusunu içine çekip saçlarını ôptü.

Ayaga kalkıp bana dogru getirdi, kolumu öne doğru getirdiğimde yavaşça aldım onuu. "Sana emanet kızım o, ne olur iyi bak onaa"

"Mersk etmeyin" dedim gôzlerim hâlâ aryadayken. Son kez başından ôpüp asağı indi, bende indim arkasından. O baska bir şöforle giderken ben serhattan beni eve bırakmasını istedim.

Başını göğsüme yaslayıp masum yüzünü inceledim, minik ve masumdu. Bu yaşta annesiz kalmıştı, doğduğundan beri.

Yol boyu o masum yüzüne bakmıştım, sonunda eve geldiğimde yavaşça araçtan indim. Sessizce odamıza doğru ilerledim. Serhata bebek için eşya getirmesini istedim.

Odaya girdiğimde alara direkt bebeye baktı, sessiz kaldım ve yatağa doğru ilerleyip aryayı bırakmak istedim ama tam koyacakken huysuzlanıp ses çıkardı. Geri tekrar kucağıma aldım.

"Buraya mı getirdin bebeğini" dedi alara şaşkınlıkla "bakıcısı hasta, annesi hastanede. Evde sayenin adamların yanına mı bıraksaydım"

"Gerçekten intihar mı etmiş" başımı salladım ve yavaşça yatağa oturdum. "Evet etmiş, durumu nasıl bilmiyorum aryayı alıp buraya geldim"