Umudun Yolcusu (+18)

kardeşlik bağı

Lütfen satır arası yorum bırakın.

"bırak benii" dedi yorguncaa "bırakacağım ama sakinleştiğinden emin olmam lazım"

Az önce saye öyle bir kriz geçirmişti ki onu bırakıp sevdeye bile bakamamıştım.

Yüzü boynu her tarafı tırnak iziyle kaplamıştı, saçlarını çekiyorr ve elini ayağını bulduğu her şeye vuruyordu.

Onu zor zapt etmiştim, elisada bana yardımcı olmuştu. Sude isee ağlayam aryayı yukarı çıkarmıştı.

Sevdeyi bilmiyordum, ona bakamamıştım bile. Şu an yanına gidememek beni delirtiyordu.

"Bırak beni, ölmek istiyorum artık. Dayanamıyorumm" ofladım, bıraksam, kendine ya da başkasına zarar verecek gibiydi.

Elisaya baktım, hem sayeyi tutuyor hemde sessizce onun haline bakıp ağlıyordu. Çok korkmuştu.

"Kendine gel sayee" dedim sinirle, sarhoştu ve hiçbir şekilde beni dinlemiyordu. "Eğer bu şekilde devam edersen ambulansı arayacağım"

"Nee? Hayırr olmazz. İlaç istemiyorumm" yine hıçkıra hıçkıra ağlarken delirecektim nerdeyse.

"Kalk ayağaa" dedim hızlıca, onu ayağa kaldırdım ama kolunun iki yanından sıkıca tuttum.

Aşağıda olan elisanın odasına götürüp banyoya soktum hızlıca suyu açıp altında beklettim. Gitmek istesede izin vermedim "ölmek istiyorumm artıkk, annemi özledimm"

"Offf Allahımm" bu haline ne kadar üzülsemde düşüncesizliği beni sinirlendiriyordu.

"Elisa korkma canımm" dedim omuzunu sıvazlayıp. Sayee duşakabinde yere oturup başını dizlerine gömdü.
Vücudundan akan kan suyla birlikte gidiyordu.

"Sayee, kendine gel hadii." Benim sevgilim tek başınaa acı çekiyordu. Onun yanında olmam gerekiyor.

Elisa ona bir adım attı, saye halâ seslice ağlıyor bizi dinlemiyordu. "Elisa" dedim uyararak. Ne yapacağı belli olmazdı, kendinde değildi ki.

Ellerini yavaşça omuzuna koydu, sonra biraz eğildii ve elleri saçlarını buldu saye ses etmediğinde iyice yanına oturdu.

Sayee kendini ona yasladığındaa elisa ellerini ona dolayıp göğsüne çekti "tamam, ağlaa amaa kendine zarar verme olur mu?"

İkisi birlikte ağlıyorken kafamı kapıya dayadım, gitmekle gitmemek arasında kalmıştım. Elisa için endişeleniyordum.

Saye bir kriz daha geçirecek olsa elisa ciddi yaralanabilirdi.

"Alaraa sen sevdeye bak lütfen" dudağımı ısırıp derin bir nefes aldım. "Emin misin? Tek başınasın"

"Eminim, sakinleşti zaten" su ikisinin üzerine akarken sayee ellerini onun beliine dolayıp gitmemesi için sarmıştı resmen.

"Tamam, bir şey olursa çağır lütfen" ikisini orda bırakıp koşarak salona geçtim. Sevde yoktu.

Yukarı hızla çıktığımda ne odamızda ne de aryanın yanında değildi "nereye gittin sevgilimm"

Telefonumu çıkarıp aradım, açmadı. Üst üstee 10 defa aradım mesaj attım hiçbirine geri dönmedi.

Arabanın anahtarını kaptığım gibi dışarı fırladım, tahmin ettiğim gibi gitmişti. Arabası burda değildi.

Ben ısrarla onu ararken geri dönmedi, nereye gidebileceğini düşündüm. Aklıma tek bir yer geliyordu deniz kenarı. Ama yine bulsmazdın ki, tam konum lazımdı.