Umudun Yolcusu (+18)

doğum günü

"elisaa ne zaman gidecez" dedi arya dudağını büzüp, göz ucuyla sayeye baktım. Bahçede telefonla konuşup sigarasını içiyordu. Bana bakıp yüzündeki ifadeyi değiştirmeden tekrar önüne döndü.

Fakat bana baktığında heycanlanmıştım, kalbimin ritmini bile değiştirmişti bu bakışı.

"Aryaa, güzelim seni asla burda kalman için zorlamayacağım. Ben artık burda kalacağım, annenin yanında"

"Burda mı kalacaksın?" dedi şaşırarak "evet" gergindim hemde çok "ama nedenn, beraber sevdeyle alayanın yanına gidelim"

"Gelmeyeceğim bebeğim" yüzü asıldı "yani bizimle yaşamayacaksın artık, ben seni özleyeceğim ama"

"Burası annenin evii aryaa, burda istediğin kadar kalabilirsin. Hem annende sen ne istersen yapar. Seni istediğin zaman sevdeyle alaranın evine de göndeririz"

"Ben sevdeyle uyumak istiyorum amaa" gözleri dolunca paniklemiştim "istediğin zamanda gelirsin buraya o zaman, seni zorlamıyoruz ki. Ne zaman istersen götüreceğim söz"

"Sende gel elisa ablaa" hızla kucağıma oturup elini boynuma sardı "geleceğim bende bazenn"

"Korkmana endişelenmene gerek yok tamam mı bebeğimm" başını salladığında gülüp yanaklarını öpmüştüm.

"O zaman şimdii çizgi film izleyelimm" dediğimde buna çok sevinmişti ve rahat şekilde oturup birlikte film izlemeye başladık.

İkimizde filme dalarken duyduğum sesle hızla o tarafa baktım. Sayee koltuğa oturmuş bizi izliyordu.

Göz göze geldiğimde hafifçe tebessüm etmiş ve göz kırpmıştı. Kahretsin bu kadın beni heycandan öldürmek istiyordu.

Bu bölümde bittiğinde saye gözüyle aryayı işaret etti, kucağımda uyuya kalmıştı.

Yanıma gelip aryayı dikkatlice kucağına aldı. "Beraber yemek yiyecektik ama artık arya uyanınca yer, biz ikimiz yeriz"

Onu odasına götürüp tekrar aşağı indi, bende halâ salak gibi heycanımı kontrol etmeye çalışıyordum. Ne var yani beraber yemek yiyorsak.

"Gel benimle ufaklık" dedi önümden yürüyüp, tün heycanımı yok ederken kaşlarımı çattım "ben ufaklık değilimmm" dedim sinirle

"Hı hmm, şu dolaptan bana tencereyi versene" dedi gram takmadan. Oflayıp üst dolabı açtım. Tencere yukardaydı ve benim elim asla yetişmezdi. Bilerek istemişti, ne kadarda gıcık biri

"Yetişemiyor musun, az önce atarlanıyordun ama ben ufaklık değilim diye" benimle gülerek dalga geçtiğinde göz devirdim.

"Başka zaman olsa bu yaptığının hesabını öderdinn" ciddileşip gözlerimi kaçırdım "ne yaptım ki sanki"

"Bana göz devirdin ufaklık, beni sinirlendirecek en ufak şeylerden uzak dur. Senin iyiliğin için"

"Abartma istersen, bunda sinirlenecek ne var ki"

Yanıma geldiğinde elini arkamdaki tezgaha koydu. Kalbim hızlanırken başımı eğdim. O da yukardan tencere aldı. Bu kadar yaklaşmasına ne gerek var sanki.

"10 kere yap belki hiç sinirlenmem ama 11. Olur öfkeden deliye dönerim. Bana alış elisa, bu senin için iyi olurr. Sana en başından söylüyorum hastalığımıda biliyorsun sonradan gelip bana ağlama"

Bipolar bozukluğu vardı, bazı dönemlerr çok ağır ilerliyor günlerce uykusuz kalıyordu. Öfke sorunları yaşayıp yoğun cinsel istek ihtiyacı oluyordu.

O dönem çok fazlaca para harcar, zaten arya için aldığı ve yaptığı yer şey o hastalığın mani döneminde yapmıştı.

Uzun bir süree aryayı görmemesinin sebebi buydu, mani sonrası depresyon dönemi. Şu an normal duruyordu ama sabah yaptığından sonra onu idare edebileceğimi tekrar düşünmem gerekiyordu. Benim için zor olacaktı.