☠ASİL ESEN MELTEM☠

☠AEM☠BÖLÜM|||1

Her insanın işkence devresi bebekliğidir, orada ehlileşir, o yüzden erişkinliğinde kimse asi değildir.

-Tahir Musa Ceylan

Bölüm Müziği: Daughter- Smother

Bölüm ithafı: seymasmrks

Multimedya'da Meltem var...

İyi okumalar.

♓♓♓

Harflerim bürünmüş sükuta...

Cümlelerim, ruhlarını azraile teslim etmiş.

Ruhum, paslı bir kalbe eşlik etmiş.

Düşüncelerim, yuvarlanmış kaleden aşağıya...

Gözlerim elimde tuttuğum deftere takıldı yine. Yazdığım her bir kelime, karaladığım o ilk mısra gibi geliyor bana. Sükutun içine sıkışıp kalmış mısralar. Belki çığlık atıyorlar fakat değer bilmeyen bir ele geçince sessizliğe prangalanıyorlar.

Ne tuhaf hayat...

İnsanlara tıpkı böyle davranıyor. Değer bilmeyen ellerde değil bu kez, adaletsiz ömürlerde çürütüyor bizi.

Kafamı iki tarafa doğru salladım hafifçe. Hayatın piçliğine kafa yorup öfkelenmek istemiyordum. İçimde kopan tüm fırtınaları esecek bir rüzgara, ya da bir kaç kelimenin içine hapsetmek istiyordum ama olmuyordu.

Şu aralar tuhaftım. Her zamankinden daha öfkeli, daha kızgın ve daha asabi.

Nedendir bilmiyordum ama yaşım büyüyüp on sekize yaklaştıkça çok daha fazla farkına varıyordum gerçeklerin.

Mesela, sevgi gerçek değildi. Acı, en sömürücü duyguydu ya da insan babası olmadan eksik kalıyordu.

Gözlerimi ezan okunan Ulu Cami'nin minaresine doğru diktim. İmamın sesi inletirken tüm heykel civarını ben onları kalenin üzerine oturup izliyordum.

Sürekli kaçıp geldiğim yerdi burası. Aslında bu kadar yükseğe çıkmak yasaktı hatta buraya uzayan kapılar kilitlenmişti ama kurallar kimin umrundaydı.

O lanet olası, diktatörlük manyağı, kıt beyinliler sadece engel koyup insanları birer kalıp içerisinde büyütmek istiyordu.

Fakat ben savaş açtığım bu hayatın karşısında başka kuralları sınır olarak alamazdım.

Ne diyordu Cicero; Savaşta yasalar susar.

Benim savaşımda, benim kurallarım dışındakiler susardı. Beden ve zihin benim oldukça onları sınırlayacak çizgileri ben kendi kalemimle çizebilirdim. O kurallar eğer benim kurallarımı sınırlamıyorsa belki benim için varlığını sürdürebilirdi fakat şimdiye kadar başka biri tarafından konulmuş kurallara uyduğumu hatırlamıyordum.

Allah-u Ekber, Allah-u Ekber.

Lailaheilallah.

Biten ezan ile birlikte saatime baktım. Akşam ezanı okunmuş ve ben dağın eteğinde olan evimizden uzaklaşalı uzun bir zaman olmuştu. Bu akşam bir antrenmanım vardı ve eğer geç kalırsam Yasin Hoca beni ciddi anlamda zorlardı.

Zorlanmak ya da acı umrumda değildi fakat yorulan kaslarım ertesi gün aynı performansı yakalamama engel oluyordu. Ben ise her gün aynı öfke ile gücü yakalamak istediğim için formdan düşmek zoruma gidiyordu.