☠ASİL ESEN MELTEM☠

AEM☠ BÖLÜM||21

RED / FIGHT INSIDE

Keyifli okumalar.

Bir daha ki bölüm kitabın ilk dönüm noktalarından birisi, hazırlıklı olun.

♓♓♓

5, 4, 3, 2, 1...

Bir Cinayet şarkısı gibi çınlarken kulaklarımda nefesinin sesleri, maktulleri bulmak tek görevim gibi hissediyordum.

Neyi öldürmüştü nefesleri.

Kelimeler?

Duygular?

Hisler?

Gerçekler?

Yalanlar?

Neyin katiliydi?

Kendi duygularının katili olan ela gözlerinde bu kez acı gezinmiyordu, siyah göz bebeklerinden içeriye bakarken göremiyordum bu kez bomboş ruhunu. Ne bir ip çıkıp benim siyah gözlerimi bağlıyordu onun bakışlarına,  ne de bu kadar boş bir ruhun içinde debelenip acı çekiyordu hislerim.

Berbat düşüncelerin kovaladığı fikirlerimdi. Ne düşünüyor ya da ne yaşıyordum bilmiyorum.

Bu hale neden geldiğimi bile bilmiyordum.

Birbirinden bağımsız düşüncelerim farklı cümleler kuruyor, ortalık oldukça karışıyordu.

Neydi peki bunu yapan?

Bana yaklaşan dudaklar mı? Gözlerimi esir alan ela bakışlar mı? Görmek isteyip, izine dahi rastlayamadığım duygular mı?

Lanet olsun! Neydi bana bunu yapan?

Son mesafeyi kat etti bedeni. Beklediğim dokunuş çenemin üzerinde ufak fakat ıslak bir öpücük olarak kendine yer edindi.

Yumuşak dudaklarının kor dokunuşu ateşe verdi tenimi. Bir fısıltıydı yaptığı, yanmak için bekleyen ruhuma karşı. Harabe olmaktan utanmayan ruhum, ateşi görünce kül etti bir kaç parçasını daha. Neden acımıyordu bana? Neden acı çektirmek istiyordu daima.

Hissetmek ya da dokunmak istemezdim ben.

Ayağa kalkıp uzaklaşırken benden hareket dahi edemiyordum.

Ne kadar güçsüz olabilirdim ki ben?

Asla ben istemeden kimsenin bana dokunmasına izin vermezdim. Bu kadar mı güçsüzdüm peki? Dokunmuştu bana.

Öpmüştü beni. Nereden olduğu fark etmezdi. Dudakları değmişti tenime. Varlığını hissetmiştim ruhumun içinde. Bir kaç parçamı kurban bile etmiştim.

"Etkileneceğini biliyordum ama bu kadarını tahmin etmiyordum, Çaylak."alaylı sesi sessizliği bir çığlık gibi yırtarken, zihnimin duvarları sarsılmıştı, önce bir toz dumanı sarmıştı her yanı bir kaç saniye sonra ise düşünce meydanım taştan duvarlarını yıkmış onlarca farklı fikiri meydan da toplamaya başlamıştı.

"Seni öldüreceğim."dedim dişlerimi sıkarak.
Onu öldürmek istiyordum. Bir Cinayet şarkısını, yumruklarımla bedenine fısıldamak istiyor, bedeninden akıttığım her damla kan için fısıltımın şiddetini daha da arttırmak istiyordum.

5, 4, 3, 2, 1...

"Konuşmayı bile unutan birine göre oldukça iddialı bir başlangıç oldu, Çaylak."tınısı bir sinek vızıltısı kadar sinir bozucuydu. Zihnimde ki sinir tellerine tek tek özenle dokunuyor gibi tüm bedenimin gerilmesine sebep olurken, ayağa kalkmış sıkılı yumruklarımla ona doğru dönmüştüm.