☠ASİL ESEN MELTEM☠

AEM☠BÖLÜM||24

BANKS / BRAIN
(Multi de mevcut.)

♓♓♓

Zamana gücü yetmezse, ruhu çöküştedir insanın.

Acılar ya da umutlar değerini yitirmiş, duygular Sonsuzluğun eşiğinde öylece bekleyip son parçanın daha yıkımıyla kendilerini atmayı beklerken, içinde dile gelmek için bekleyen her bir kelimeyi öbek öbek yutar hüznün.

Zamandır tek sebebi, gücün yetmez, durduramazsın.

Bedelini ruhun ödediği en tehlikeli duygulardan olan hüzün, parça parça koparırken senden özünü gözlerin görmez, kulakların duymaz, tenin hissetmez. Bir haftadır hüznün elleri arasında akıp gidiyordum zamanın içine fakat hissetmiyordum işte. Yıllar boyu biriken anılar acı vermek isteyen yağmur taneleri gibi başıma düşüyorken yanan canımı hissetmiyordum. Zamanı engellemek istesemde yoktu gücüm, ona karışıyordum.

Ruh kalıntım bir kaç parça kırık taştı. Zamana gücüm yetmiyordu, öylece akıp giderken yapabildiğim tek şey izlemekti. Üstelik yanında beni de götürüyordu.Gündüz ile gece barışmış gibiydi sanki, gündüz nerede bitiyor, gece nerede başlıyor ayırt edemiyordum. Her anım araftı.

Ruhumun bir yanı cehennemin sıcağını her nefesinde hissederken, tenim cennet kuşlarının ötüşleriyle ürperiyordu fakat ne cennet ne de cehennem beni yanında istemiyordu. Nereye gidebilirdim bilmiyordum.

Siyahın içinde bekliyor ve öylece son darbe ile sonsuzluğa atlamak istiyordum. Son nefesimi vermek ve 7 gündür içimi kavuran bu ateşe en sonunda bir dur demek istiyordum.

Zamandan sıyrılmak, sonsuzluğa kavuşmak istiyordum.

"Meltem KORKMAZ. Soruma cevap vermeyi düşünüyor musunuz?"

Tiz ses düşüncelerimi adeta parçalarken yavaş bir hareketle bakışlarımı beni ikaz eden biyoloji hocasının üzerine çevirdim. Kısa kızıl saçları terlediği için tel tel olmuş ve suratının etrafına dağılmıştı, yüzünde ki bir kaç ben orantısız dağıldığı için dikkat dağıtıyor, küçük dudakları büyük suratında bir baskı hatası gibi duruyordu.

"Hocam kanın akış hızını damarlara göre ben sıralayabilir miyim?"diyerek öne atıldı Merve. Muhtemelen soruyu duymam için yapıyordu ama umrumda değildi. Cevabı biliyordum fakat canım cevap vermek istemiyordu.

"Otur yerine Merve, bu soru Meltem'e soruldu."iğneleyici ses tonu ile bakışlarımı tekrar üzerine çekmeyi kolaylıkla başardı. Tıpkı onun sesi gibi olan iğneleyici bakışlarımla gözlerinin içine dik dik bakarken,"Canım cevap vermek istemiyor."dedim.

Muhtemelen bu karşılığı beklememiş olacak ki bir kaç adım attı sınıfın içinde, üzerinde ki şaşkınlığı atmak için olduğuna emindim. Dar kırmızı gömleğinin sıktığı kollarını göğsünde birleştirip bana bakmaya devam etti,"Sınırları aşıyorsunuz Meltem KORKMAZ."

Hafifçe sırıttım,"Sınırları aştığımı düşünüyorsanız sizi yalancı çıkarmak istemem hocam."dedikten sonra ayağa kalktım. Tam önünde dikilince kısa boyu yüzünden oldukça komik duruyordu karşımda,"İyi dersler."dedikten hemen sonra sınıftan sakince çıktım.

Hocanın bağırışları kulaklarımı doldururken bunu umursamadım bile.

Sol tarafımı cehennemde ki çığlıklar, sağ tarafımı cennette ki kuş sesleri doldururken başkalarını duymam imkansızdı.

"Sınırları şimdi aşıyorum."

•••

Kale kapısının üstünden atladıktan sonra önümde uzanan taştan yollara yatırdım gözlerimi, beklerken birilerini tozlu yollara gözyaşlarını kurban edenler gibi.