☠ASİL ESEN MELTEM☠

AEM☠BÖLÜM||14

Bölüm Müziği: EPIC POP/// READY FOR THIS

İlk kez mizah içeren bir hikaye yazıyorum, bakarsanız sevinirim. Adı ATEŞ profilimde bulursunuz zaten. Bir bakın olur mu, şöyle ucundan bile olsa.

Bir grup kurdum, özellikle Sert Kız Serisi için katılmak isterseniz adı, Sayfaların Kokusu, linki profilimden bulabilirsiniz. Yorumlarada atıyorum.

Şimdiden teşekkürler...

Keyifli okumalar.

♓♓♓

Bulutları gezenlerin kraliçesiydim ben.

Sorsanız bana, böyle bir cevap duyardınız benden.

Kalbi sürekli yanan, tuhaf bir insandım, belki biraz sinirli, az biraz öfkeli, ya da çoğu zaman sert.

Ruhunun etrafında sürekli gezen bir acı dalgası olan, hayalleri sözcüklere sığan, cümleleri kurtarıcısı olan, satır çizgileri boynuna dolanıp, nefeslerini çalan fakat ruhunu canlandıran, tuhaf birisi işte.

Belki sürekli olarak küfür ederdim, belki burada bir tek benim sözüm geçecek derdim, belki de çok daha farklı şeyler.

Ama kim birinci ki şu dünyada?

Yenilgiyi kabul etmezdim asla, ezilmek istemez, buna asla izin vermezdim ama ben acının karşısında zayıf düşen zavallı birisiydim.

Sürekli olarak kendimi savunurdum, oysa ruhumda meydana gelen tüm o titremeler, bir an olsun geçmek bilmez, yangın tek bir saniye bile sönmezdi, ben böyleydim.

İşte sırf bu yüzden, yeri bıraktım, göğe tırmandım. Toprağa değil, bulutlara aşık oldum.

Başka bir çarem var mıydı, bilmem ama aramadım. Buydum diye kabullenmek basitti çünkü, annemin kelimeleri zihnimde çınlarken.

Zaten o ve teyzemin yüzünden değil miydi tüm bunlar? Kalbimin hiçbir köşesi kirlenip karanlığa bulanmıyordu, lanet olasıca öfkem deniz köpüğü gibiydi, bir geliyor saniyeler sonra kayboluyordu. Kin güdemiyordum, nefret edemiyordum adam gibi.

Küfür etmek mesela, şimdi bile zor geliyordu. Hemen karşımda durup, ela gözleri ile sanki her bir zayıflığımı ruhuma karşı bir darbe olarak kullanan bu adam, Kraliçe olduğum anları yaşatıyordu bana.

Oysa ben sadece zayıf olduğum zamanlarda, Kraliçe olmayı kabul ederdim, bundan kimin haberi vardı?

Asil'in mi?

Bence yoktu. Olsaydı eğer, ela gözleri alayla bakardı bana, dudakları kıvrılır, yüzünün çizgileri şekilsiz bir şekilde güzelliği yine vurgulardı, sinir bozucu bir halde.

Lanet olasıca herif, öylesine tuhaf bir şekilde sızıyordu ki zihnimin en ücra köşelerine kadar, düşünceler kaçıyordu. Sessiz kelimeler çığlık çığlığa bağırıyordu.

Her şey ters düz oluyor, bildiğim bilmediğim ne varsa, tepetaklak oluyordu.

Şu anda bana ceza vermek istediğini söylüyordu, üstelik ona beş kez bok beyinli dememdi buna sebep olan şey.

Ama haklıydım, hala bir bok beyinli gibi davranırken, Tanrı aşkına, nasıl olur da ona bok beyinli demezdim?

Saçmalıyordu sürekli, üstelik bunu benden şimdi istemesi de saçmalıktan başka hiçbir şey değildi.

Acıkmıştım, pelte haline dönmüş bir kemik yığını gibi hissediyordum kendimi, kaslarım ilk kez bu kadar isyan ediyordu bedenime karşı, daha önce böyle bir şey ile karşılaşmamıştım.