☠ASİL ESEN MELTEM☠

AEM☠BÖLÜM||15

IMAGINE DRAGONS///DEMONS (NIGHTCORE COVER)

Dinleyin ya , multide var .

Birde multide bir şeyler daha var, kalp tekleten cinsten *sinsi sinsi sırıtan emoji*

Keyifli okumalar.

•••

İstemeden yaptıklarımızdan haberdar olsaydık eğer belki de onları yok etmek yegane sebebimiz olacaktı.

Ya da olmayacaktı.

Çoğu zaman bir insanın dünyasına ay ve yıldızları taşımak isterken, karanlıktan korktuğundan habersiz güneşini çalabilirdik.

Böyle bir olayın sonucunda kimin suçlu, kimin suçsuz olduğunu ayırt etme noktasına geldiğimizdeyse, gözlerimizi kapatır, kulaklarımızı tıkar, ağzımızı sımsıkı yumardık.

O anda üç maymunduk, ilerisi gerisi yoktu. Bir şeyi seçiyor ve gerisini her zaman kaybediyorduk. Dönüp arkaya baktığımızda, ne kendimizden ne karşıdakinden kalan tek bir parça bile bulamıyorduk.

Ne kadar saçma geliyor değil mi? Ama gerçek, açın ellerinizi, parmaklarınızı sayın. Orada 10 parmak var değil mi, işte bu olaylar o sayı kadar gerçek. Parmaklarınız ve elleriniz kadar gerçek.

Nasıl ki, tam şu sırada, başıma saplanan ağrı, bedenimde ki tüm gücü elleri arasına almış ve benden geriye kalan her bir kırıntıyı süpürmüşse, hala yerde yatıyor oluşumda bir o kadar gerçekti.

Bileklerimde ki sızı, yerli yerindeydi. Başımda çok daha fazla ağrı vardı, bedenim ise ipi kaçmış bir uçurtma gibi, zihnimin elleri arasından kayıp gitmişti. Kanatlanıp uçacak diye korkmuyor değildim, olması kuvvetle muhtemeldi.

Asıl önemli olansa, gözlerimi açmak isteyişim fakat bunu beceremeyişimdi. Başımda ki o lanet ağrı, bedenimi bir nokta halinde kendi içinde saklıyor olabilirdi, tuhaftı ama lanet olsun ki gerçekti.

Gözlerimi biraz daha yumup, derin ve acı verici bir nefes çektim içime. En azından, gözlerimi açabilmem için bana yardım edebilmesini diliyordum. Gelin görün ki, dileklerim çoğu zaman karşılık bulamazdı ama bu kez, kendi nefes sesim dışında başka bir ses daha duyunca, içimde uyanmaya başlayan o öfke canavarı bana bu sefer ki şansımı bahşetti. Uzattı bana ellerini, tereddüt bile etmedim tutarken. Rahattım, bir o kadar da öfkeli.

Son bir derin nefes daha alırken, acı biraz daha önemsizdi çünkü bu kez öfke vardı, uyanmış ellerini göğsüne vurarak kükrüyordu adeta.

Gözlerimi açıp, bedenimi hareket ettirmek istedim ama uzuvlarımın bağlı olduğu kemiklerim iliklerime kadar bir acı silsilesi içine düşünce, ağzımdan kopup giden o lanet iniltiye engel olamadım. Nasıl olacaktım, lanet olsun!

O bok beyinli ibne, beni yerden bile kaldırmamıştı, bu nasıl bir öküzlüktü, tanrı aşkına!

Gözlerimi yumup, doğrulmak istediğimde bir kez daha inleyip mıhlandım, aynı yere. Ne kadar süredir burada bu şekilde kaldığımı bilmiyordum ama lanet olası o piç yüzünden daha fazla acı çektiğime emindim.

Dengesiz sadist!

"Oldukça uzun bir mola oldu."

Yerde debelenip, ayağa kalkmaya çalışırken, o bok beyinlinin sesini duymam kamçılamıştı öfkemi ama şaşkınlıkta hissettiriyordu kendisini. O piçin kafasını dağıtmak istiyordum, lanet olsun!

Gözlerimi açıp sesine doğru döndüm. Üzerinde sadece bir atlet vardı, onu çıkartıp, buradan bile parlayan alnında ki terleri sildi ve yere attı. Ringin kenarına bıraktığı su şişesini alıp bir yudum içtiğinde, bedenim burada olduğunu belli etmek istiyordu, boğazım yandı, kupkuruydu, yutkunacak tükürük bile yoktu.