☠ASİL ESEN MELTEM☠

AEM☠BÖLÜM||25*1

BOND / WEST WITH THE NIGHT

Keyifli okumalar...

♓♓♓

Gözlerinin içine bakarken hissettiğim tuhaftı. Çatlayıp dağılan bir cam kadar keskin ve tehlikeli ama Çaresizdim. Elini uzatacak olanı keserdim fakat asla geriye dönüp kendimi toplayamazdım.

Ellerinizin arasına birikmiş tüm hayal tozlarına tek seferde üflemişsiniz gibi boşluktaydım.

Doğmasını beklediğiniz güneş, ışığını söndürmüş gibi umutsuz.

Güneş her zaman ışıldamak istemez diyecek kadar da Umarsız.

Kelimeleri yakalamak istedim kale duvarları arasından esip benim saçlarımı onun yüzünü okşayan rüzgarın kuyruğundan ancak imkansızdı bu sanki, kelimeler saklanmış ve her biri anlamını yitirmiş gibi geliyordu, harfler hiç varolmamış, insanlar konuşmanın ne olduğunu bilmiyor gibiydi sanki evren o saniyeler de.

Ela gözleri bunca çaresizliğin içinde yüzerken, pürüzsüz yüz hatları, acının gölgesine teslim olurken, ay ışığı kirpiklerinden yansıyıp gözlerime değerken ve göz bebekleri belki de ağlamayı beklerken anlamsızdı zaman.

Öylesine anlamsızdı ki, uzatsam parmaklarımı saniyeleri değiştirebilirmişim gibi...

Bir gece treni içinde zaman yolculuğuna çıkacak ve orada uzay ile zaman arasına sıkışacakmışız gibi geliyordu akıp giden saniyelerin anlamı.

O ve ben.

Asil ile Meltem.

Gözlerimi kapattım.

"Zaman kadar yalan olduğunu söyle."diye mırıldanırken buldum kendimi. Gözlerinin içinden dökülen onlarca anlamın arasına sıkışıp kalamazdım. Gözlerinin içinde ki Gölgelerin arasında daha fazla saklanamazdım. Buna dayanamazdım. Kelimeleri ise ancak göz kapaklarımın ardında ki karanlıkta bulabilirdim. Başka bir çarem yoktu.

"Zaman kadar gerçek."

Cevabı ne kadar da açıktı. Hem gerçek hem yalan fakat asla kendinden şaşmayan zaman dilimizin malzemesi olmuşken o saniyeler de, gözleri açık mıydı yoksa kapalı mıydı merak ediyordum.

Yüzümden mi seçmişti kelimeleri yoksa karanlıktan mı, merak ediyordum.

Neden merak ettiğimi de merak ediyordum.

Tanrım, artık merak kelimesinden nefret ediyordum!

"Gözlerini aç ve gözlerime bak, Çaylak. Gör istiyorum oradakileri, başka maskeli bir göz bebeği gördüğünde orada ki ifadeleri tanı istiyorum, bende olduğu gibi başka kimse de örtülü ifadesizliklerin oyununa gel istemiyorum."kelimeleri bir rüzgar ile beraber esti yüzüme, her biri somuttu ve gözlerime çarpıp dağılmışlardı bir toz bulutu gibi, kirpiklerim acıdığı için olsa gerek gözlerimi açmıştım bende. Titreyen ela gözlerin içine bakarken, göz bebeklerini kirli bir şekilde parlatan gölgelerin izlerine şahit olurken bakışlarım, Zihnime kazınan bunların acı ve pişmanlık olduğuydu.