Kış Güneşi

•34•

Almila'nın ağzından

Zil çalınca Batuyla oturduğumuz koltuklardan kalktık. Beni sınıfıma bırakıp gitti.
Matematik dersi tüm sıkıcıyla geçmiş ve kurtarıcımız olan zil çalmıştı.
Başımı sıraya koyup kollarımla kafamı sardım.
Biri beni dürtünce kafamı kaldırdım. Batu elinde bir kutuyla karşımda duruyordu. Yanıma oturup kutuyu açtı.
Pembe kalpli pastayı görünce tek kaşımı kaldırdım.

"Seversin diye aldım." dedi ve şirince gülümsedi.

"Ne ara aldın bunu?" diye sorduğumda "İlk ders gidip aldım." dediğinde şaşkınlığım iyice arttı.

"Ha yani severim diye okuldan çıkıp kalpli pasta alıp geldin. Hiç üşenmedim mi ya." dedim ve güldüm.

Sonra da pastanın yanındaki plastik çatalı alıp yemeye başladım.

"Pasta çok güzelmiş. Yesene." dediğimde "Yok ben çilekli sevmiyorum." dedi.

Şuanda Batu'nun bu pastayı almasındaki amacı hiç anlayamamıştım.

Batu'nun ağzından

Almila bu pastayı almama oldukça şaşırmıştı. Şaşırmasıda gayet normaldi. Zil çalınca Denizin yanına gittim.

"Bu işe yaramamış anlaşılan." dediğinde dediğini doğrularcasına kafamı aşağı yukarı salladım.

"Aslında pastadaki o imayı alması gerekti bro. Neyse son aşamaya geçelim. Ona bir kızı göster ve beğendiğini falan söyle. Ne tepki verecek bakalım."

"Çok cins cins şeyler istiyorsun." dediğimde gülüp "İşe yarayacak." dedi.

Denizin sınıfından çıkıp kendi sınıfıma girdim.

*

Öglen arası geldiğinde Almilayla yemekhaneye gittik.
Yemekleri aldıktan sonra masalardan birine oturduk.
Sarışın uzun boylu bir kızı gösterip "Şu kıza baksana. Çok güzel değil mi?" dediğimde tek kaşını kaldırıp "Güzel değil." dedi.

"Bence kız fena." Fena nedir ya iyice kırolaştım ben.

Almilanın sinirlenmiş gibi bir hali vardı. Sessizce kıkırdadım.

"Ne gülüyorsun ya." diye atar yaptığında "Yok bir şey." dedim.

"Boş boş güleceksen ben gidiyorum." dedi ve masadan kalktı. Hızlı adımlarla uzaklaştığında Deniz yanıma oturdu.

"O atar neydi öyle." dedi. "Sanırım kıskandı ona bu atarı." dedim ve gülümsedim.

"Bu kız seni dostu olarak görmüyor. Bundan emin olduk. Hatta sana karşı bir şeyler hissediyor." dediğinde kalbimin hızlandığını hissettim.

Almila'nın ağzından

Batu'nun saçma sapan kıza yavşamaları sinirimi bozmuştu. Yok kız fenaymışta çok güzelmişte. İyide bundan banane?
Kızda güzel değildi zaten.
Kimi kandırıyorsun Almila? Kızın fiziğini görmedin mi? Sus içses sus.

*

Çıkış zili çaldığında okuldan çıkıp Mehmet abinin arabasına bindim.

Eve geldiğimizde odama çıkıp üzerimdekileri değiştirdim.
Bugun işlediğimiz derslerin konu tekrarını yapıp biraz test çözdüm.
Esra abla kapıyı çalıp içeri geldiğinde "Hadi tatlım akşam yemeğine gel." dediğinde döner sandalyeden kalkıp arkasından aşağıya indim.
Yemekler servis edilirken Esra abla "Tatlım biliyorsun yarın annenle babanın öldüğü gün." dedi.
Ah bunu nasıl unuturdum.
Kendime lanetler savururken Esra abla konuşmasına devam etti. "Onların mezarını bulmak için çok çaba sarf ettiğini yetimhane müdüründen duymuştum. Cengiz abin senin için araştırıp buldu. Yarın beraber gideriz tatlım." deyip elime bir kağıt verdiğinde gözümden akan bir damla yaşı silip "Gerçekten size nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Bana şuanda o kadar büyük bir iyilik yaptınız ki." dedim.
Şuanda onlara ardı ardına teşekkürleri sıralamak istiyordum.
Yetimhane müdüründen annemle babamın mezarını öğrenmek için o kadar çok çabalamıştımki. Bir şeyler uydurup mezarlarının yerini söylememişti. Tek bir resimleri bile yoktu bende. Çok iyi hatırlıyorumda bir resim çizmiştim. Annemle babam ve ben vardık. Her sene öldükleri günde o resime sarılıp ağlardım. Ta ki o resmi Cansu yırtana kadar...
Annemle babamın yüzlerini unutmak o kadar acı bir duygu ki. Kendime bu yüzden çok kızgınım.

İştahım kalmadığı içim Esra ablardan izin isteyip masadan kalkıp odama çıktım.

Yatağıma uzandığımda gözyaşlarım kendini serbest bıraktı.
Şuanda o kadar çok birine sarılmaya ihtiyacım vardı ki.
Kapım gıcırdadığında gelen kişiye baktım.
Batu içeri girdiğinde beni görünce şaşırarak yatağa oturdu. Yataktan doğrulup ona sarıldım.
Gözyaşlarım bardaktan boşalırcasına yanaklarımdan süzülüyordu.
Batu'dan uzunca bir süre sonra ayrıldığımda "Lutfen neden ağladığımı sorma." dedim. Açıklama yapmaya gücüm yoktu.

Kafasını aşağı yukarı salladığında yatağa uzanıp örtüyü üzerime çektim.
Göz kapaklarım ağırlaşıyordu ve kapanmaması için daha fazla mücadele veremedim...