Tajemnica wampira

Rozdział 51

Na początek to smutno mi,że nie uzbierało się 8 komentarzy pod ostatnim rozdziałem:(
Teraz lepsza nowina a mianowicie jest już prawie 6 tys. wyświetleń.Dziękuję Wam wszystkim.Czekam na Wasze komy bo troszke ich mało ;)

Za Scottem pojawił się Jake.

- No nie, ty też?

- Scott, masz pierścień? - spytał Jake.

- Tak - dał go chłopakowi.

Po chwili zobaczyłam Simona.

- Teraz ty nie możesz wyjść na słońce. Jakie to uczucie? - zapytał brunet.

- Wypchaj się - powiedziałam.

- Skarbie... - zaczął Jake.

- Nie mów do mnie "skarbie".

- Proszę cię...

- Nie masz prawa mnie o nic prosić.

- Nie przerywaj mi i słuchaj! - krzyknął Jake.

Może go jednak posłucham, pomyślałam.

- Mów.

- Musisz włączyć człowieczeństwo. Potrzebujesz pomocy. Wszyscy ci pomożemy przejść przez to wszystko. Nauczę cię kontrolować pragnienie. Scott zna wiedźmę. Ona pomoże ci kontrolować twoje moce.

- Jeśli Jake pozbierał się po stracie dziecka, ty też dasz radę - powiedział Simon.

- Co ty możesz wiedzieć, co? - spytałam. Czułam, że łzy napływają mi do oczu. - To nie ty byłeś w ciąży. Nie ty żyłeś nadzieją, że będziesz miał córkę lub syna. Nauczysz dziecko wszystkiego, co umiesz - mówiłam, a łzy spływały mi po policzkach. - To nie ty - zaczęłam płakać i opadłam bezradnie na ziemię.

- Skarbie - podszedł do mnie Jake i przytulił.

- Przepraszam. Przepraszam za wszystko - powiedziałam przez łzy.

- Nie musisz przepraszać - powiedział i podał mi pierścionek.

Założyłam go.

- Jest dużo ładniejszy niż Simona - uśmiechnęłam się.

- Chodźmy do domu - powiedział mój chłopak.

- Tak. Potrzebuję kawy - zaśmiałam się.

Wstałam i poszliśmy do auta.
Podczas drogi nikt się nie odzywał. Przypomniałam sobie coś.

- Scott, co z Mag? - zapytałam.

- Nic jej nie będzie.

- Ja nie chciałam jej ugryźć - powiedziałam.

- Nie będzie nic pamiętać - odparł.

- Zahipnotyzowałeś ją?

- Tak - odrzekł.

Siedziałam z nim z tyłu auta, więc postanowiłam wykorzystać okazję.

- Posłuchaj mnie - powiedziałam groźnie i złapałam go za nadgarstek.

Jake spojrzał na nas.

- Nie bój się - powiedziałam spokojnie.

- Więc jeszcze raz - powtórzyłam i zwróciłam się do Scotta. - Jeśli coś zrobisz Mag, jeśli ją skrzywdzisz - zacisnęłam mocniej palce na jego nadgarstku. Spojrzał na mnie. - Zabiję cię własnymi rękoma. Nieważne, że będę miała wyrzuty sumienia. Jakoś to przetrwam - puściłam jego rękę. - No i życzę wam wszystkiego najlepszego - dodałam z uśmiechem i usiadłam normalnie.

Przez resztę drogi wszyscy trzej się na mnie dziwnie patrzyli. Nawet Simon, który prowadził auto.

- No co się tak na mnie patrzycie? - zapytałam.

- Chyba nie chciałbym ci podpaść - roześmiał się Simon.

- I bardzo dobrze - odparłam z uśmiechem.

Dojechaliśmy do domu. Wbiegłam do środka. W salonie zobaczyłam Mag. Podeszłam do niej.

- Hej. Długo was nie było - powiedziała.

- Tak, trochę nam zeszło - odparłam.

- Kiedy was nie było przyszła tu jakaś dziewczyna. Mówiła, że jest koleżanką Jake'a, więc ją wpuściłam.

Jak myślicie kto mogł przyjść do?Kto jest tajemniczą koleżanką Jake'a?